ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΚΟΜΑ

Aναρωτιέμαι ποιό θα είναι το τέλος όλων αυτών. Και αναφέρομαι στην οικονομική κρίση και όσα έχουν έρθει, αλλά και όσα πρόκειτε να έρθουν. Δημοσιεύτηκε στον τύπο της Κυριακής μια δημοσκόπηση με το ερώτημα "τι θα ψηφίζατε αν είχαμε εκλογές". Το αποτέλεσμα εντυπωσιακό!!! Ούτε λίγο ούτε πολύ, κανένας δεν θέλει κανέναν...και ένα 40% δηλώνουν αναποφάσιστοι.
Τα δύο μεγάλα κόμματα συγκεντρώνουν με το ζόρι 39% (και οι δυο μαζί) και τα υπόλοιπα τρία κοινοβουλευτικά κόμματα το εντυπωσαικό ποσοστό 13,1% (και τα τρία μαζί)!!!
Έρχεται λοιπόν το τέλος του δικομματισμού; Έρχεται κάτι νέο; Έρχεται μια αναγέννηση της αριστεράς; Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι δεν έρχεται τίποτε απ' όλα αυτά. Το πιο πιθανό είναι πως έρχεται μια αναγέννηση της ακροδεξιάς στην πιο ύπουλη μορφή της. Γιατί στη σημερινή εποχή είναι πραγματικά δύσκολο να επιβιώσει ένα ακροδεξιό κόμμα, διατρανώνοντας φιλοναζιστικές - φιλοβασιλικές - φιλοχουντικές απόψεις. Η τακτική του ΛΑΟΣ τα τελευταία χρόνια, μας δείχνει αυτό ακριβώς το πράγμα...στο παρελθόν μάλιστα ο ίδιος ο αρχηγός του είχε μιλήσει για την τακτική του δούρειου ίππου...εξάλλου και στην πολιτική (ίσως κυρίως στην πολιτική) ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Έχω μια μικρή υποψία, ότι αυτό το περίφημο 40% των αναποφάσιστων, αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στα δύο κόμματα εξουσίας και στο ΛΑΟΣ. Η ιστορία έχει δείξει ότι οι εποχές κρήσης είναι εποχές ανόδου της ακροδεξιάς. Γιατί εδω, σήμερα, να είναι διαφορετικά;
Η περίπτωση δημιουργίας ένος νέου πόλου, υπό την ηγεσία κάποιου άφθαρτου πολιτικά τεχνοκράτη, μοιάζει να απομακρύνεται...πιθανότατα λόγω του κακού ονόματος που έχει ο Μπερλουσκόνι στη γειτονική Ιταλία, αλλά και λόγω της συγκεκριμένης νοοτροπίας των Ελλήνων που έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με τις ιδεολογίες των κομμάτων και τα ίδια τα κόμματα (κάποιες φορές και πελατειακή).
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση της Μπακογιάννη...που όμως κουβαλάει μαζί της το αμαρτωλό παρελθόν της ίδια και του κόμματος στο οποίο ανήκε πριν λίγους μήνες, αλλά και το αμαρτωλό παρελθόν του μπαμπά και της οικογένειάς της.
Υπάρχει τέλος και η περίπτωση Κουβέλη και όσων τον ακολούθησαν μετά τη διάσπαση του ΣΥΝ. Εδώ τα πράγματα είναι πιο μπερδεμένα...ίσως όμως να είναι και περισσότερο απλά. Ο Κουβέλης, παρά την ηλικία του και τα άσπρα μαλλιά του, εξακολουθεί να κουβαλάει τις παλιές παιδικές ασθένειες της αριστεράς. Είναι απορίας άξιο, πως γίνεται η αριστερά να είναι μονίμως διασπασμένη!!! Στη νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου μας, δεν έχει υπάρξει εποχή που να μην είναι η αριστερά διασπασμένη σε περισσότερο από δύο κομμάτια. Παιδικές ασθένειες που δεν τις κουβαλάει φυσικά μόνο ο Κουβέλης, αλλά και άλλοι μέσα στην αριστερά...απλά αυτός έφυγε τώρα, αυτόν παίρνει η μπάλα.
Πιθανόν να φταίει ότι όλοι τους εκεί μέσα, βάζουν το προσωπικό συμφέρον πάνω από το κοινό καλό και όποιος έχει αποδείξεις για το αντίθετο, ευχαρίστως να τις ακούσω. Κάτι που φαίνεται και από την πορεία και τα λεγόμενα όλων των πρωτοκλασάτων στελεχών...Κουβέλης, Δραγασάκης, Κύρκος, Λαφαζάνης, Αλαβάνος κτλ....ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί έχουν βάλει το δικό τους λιθαράκι για να είναι το κόμμα μπάχαλο.
Ίσως πάλι να φταίει οτι γενικά τα κομματικά στελέχη της αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΝ, κτλ) διαβάζουν πολύ. Και διαβάζοντας πολύ, γίνονται εξαιρετικά σοφοί. Τόσο σοφοί, που προσπαθούν να αναλύσουν τα πάντα...από τα παλαιότερα γραφόμενα του Μαρξ και του Λένιν, μέχρι τα πιο πρόσφατα του Μάο και του Τσόμσκι. Το αποτέλεσμα είναι να κάνει ο καθένας τη δική του ξεχωριστή ανάλυση και ταυτόχρονα να τραβάει το δικό του ξεχωριστό δρόμο. Και θα αναρωτηθεί κάποιος...είναι το διάβασμα, η μελέτη, η ανάλυση κάτι κακό; Κάθε άλλο.... Παραβλέπουν όμως μια βασική αρχή που έχουν τα υπόλοιπα κόμματα εξουσίας (αν θέλει η αριστερά κάποια στιγμή να γίνει τάση εξουσίας)....την ομοιογένεια. Αν μετρήσουμε τα μεγαλοστελέχη των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που έχουν φύγει κατά καιρούς από το μαντρί και τα αποτελέσματα που είχαν, καταλήγουμε σε αυτό ακριβώς το συμπέρασμα...ότι και να γίνει, στη μάχη αυτοί που μένουν είναι ενωμένοι. Σε αντίθεση με την αριστερά, που πριν - κατά τη διάρκεια - και μετά τη μάχη, είναι όλοι έτοιμοι να παίξουν μπουνιές.
Κάποιοι μιλούν για τη χρυσή ευκαιρία της αριστεράς να δείξει αυτή τη δύσκολη εποχή, ποιά είναι και τι μπορεί να πετύχει....κάποιοι περιμένουν από την αριστερά να δείξει την εναλλακτική λύση. Και όταν μιλάς με τον απλό πολίτη, που δεν ξέρει τι συμβαίνει μέσα σε κάθε κόμμα, ακούς την απάντηση "μα αυτοί δεν μπορούν να καθήσουν στο ίδιο τραπέζι να συζητήσουν και να κατέβουν ενωμένοι στις εκλογές....θα δώσουν λύση στα δικά μας προβλήματα;" Και τι να απαντήσεις σ' αυτό; Αφού τα παραδείγματα τα βλέπουμε καθημερινά μπροστά μας.
Για μένα, είναι πραγματικά η χρυσή ευκαιρία. Με την προϋπόθεση ότι κάποια στιγμή θα διαβάσουμε και θα ακούσουμε συγκεκριμένες προτάσεις...προτάσεις που θα είναι εφικτές...προτάσεις που δεν θα μένουν στους τέσσερις τοίχους των κομματικών γραφείων...προτάσεις με τις οποίες θα συμφωνούν όλοι (μιλάω για τα στελέχη)...προτάσεις που θα τις ακολουθήσουν όλοι...
Με τις σημερινές συνθήκες είναι δύσκολο να γίνει αυτό...αλλά ας το δουν και λίγο διαφορετικά...στην οικογένειά τους ο καθένας ξεχωριστά, πως λειτουργούν; Συζητούν τα πάντα και μετά ο καθένας τραβάει το δρόμο του; Και αν συμβαίνει αυτό, τους αρέσει; Και αν δεν συμβαίνει, γιατί το κάνουν μέσα στο κόμμα;
Είχα διαβάσει κάποτε ότι η διαφορά ανάμεσα στον καπιταλισμό και την αριστερά, είναι ότι ο μεν καπιταλισμός αναφέρεται στα αρχέγονα ένστικτα του ανθρώπου (κυριαρχία του πιο δυνατού) ενώ η αριστερά αναφέρεται στα πιο υψηλά ιδανικά του ανθρώπου (δικαιοσύνη για όλους, ανθρωπισμός κτλ). Μήπως τελικά οι ηγέτες και τα στελέχη των κομμάτων της αριστεράς είναι κατά βάθος καπιταλιστές;;; Γιατί ο τρόπος σκέψης και οι πράξεις τους, αυτό ακριβώς δείχνουν.
Είναι λοιπόν η χρυσή ευκαιρία...δύσκολα θα βρεθεί ο καπιταλισμός σε τόσο δύσκολη θέση τα επόμενα χρόνια...ίσως τον επόμενο αιώνα. Αν αποτύχετε και πάλι...κ.κ. Παπαρήγα, Τσίπρα, Κουβέλη, Αλαβάνε, Λαφαζάνη κτλ, βάλτε λουκέτο στα μαγαζιά σας...μπορεί να είναι και καλύτερα για όσους εξακολουθούν να ελπίζουν...έτσι κι αλλιώς, μια καλή βουλευτική σύνταξη την έχετε εξασφαλίσει και απ' όσο γνωρίζω κανείς σας δεν θα πεινάσει (όπως θα συμβεί με κάποιους άλλους που λέτε ότι υποστηρίζεται τα συμφέροντά τους)

ΠΕΡΙ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ Η.Π.Α.

Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι παρόμοιο, είτε αφορά επίθεση του Ισραήλ κάτα Παλαιστηνίων, είτε των ΗΠΑ εναντίον οποιουδήποτε, υπάρχει ένας γενικός ξεσηκωμός με δηλώσεις, πορείες, διαμαρτυρίες, αγανάκτηση κτλ
Και όλο αυτό συμβαίνει τουλάχιστον τα τελευταία 30χρόνια που αντιλαμβάνομαι τον κόσμο. Περίμενε κάποιος σήμερα, να συμβεί κάτι διαφορετικό απ' αυτό που συνέβει με την έφοδο του Ισραηλινού στρατού στα πλοία των ακτιβιστών και τους 16 νεκρούς; Γιατί να συμβεί κάτι άλλο; Ποιόν έχουν να φοβηθούν; Αυτοί έχουν το παγκόσμιο χρήμα, αυτοί έχουν την εξουσία και οι Η.Π.Α. έχουν τη στρατιωτική δύναμη και παίζουν το ρόλο του προστάτη. Ποιος θα τους "πειράξει"; Και είχαν ποτέ κάποιο αποτέλεσμα όλες αυτές οι αντιδράσεις και οι δηλώσεις; Είδε ποτέ κανείς κάποια από τις υπόλοιπες κυβερνήσεις μικρών και μεγάλων κρατών να παίρνουν ΕΝΑ μέτρο είς βάρος τους;;; ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ!!!
Και όμως υπάρχει τρόπος αντίδρασης και δεν είναι ανάγκη να συμμετέχουν οι κυβερνήσεις. Το μόνο που θα μπορούσε να πονέσει τους φονιάδες είναι ένα οργανωμένο και συνεχές πλήγμα στο πιο αυαίσθητο σημείο τους....ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.
Μόνο ένα οργανωμένο μποϊκοτάζ προϊόντων που προέρχονται απ' αυτές τις χώρες, απ' όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες, θα μπορούσε να πλήξει τα συμφέροντά τους.
Εχεις τα κότσια να αλλάξεις τα Marlboro και τα Camel; Αντέχεις να στερηθείς το αμερικάνικο ουισκάκι σου; Μπορείς να επιβιώσεις χωρίς να φας Mc Donalds; Μπορείς να ξεδιψάσεις χωρίς Coca Cola; Μπορείς να βάλεις βενζίνη από μη αμερικάνικες εταιρείες; Μπορείς να πάψεις να χρηματοδοτείς την ασφάλειά τους και ταυτόχρονα τη δική σου ανασφάλεια;
Αν μπορείς...κάν' το...και χτύπα εκεί που πονάνε περισσότερο.
Αν δεν μπορείς...ούτε στη διαδήλωση μην καταβαίνεις...καλύτερα να την δεις από την τηλεόραση, παρέα με ποπ-κορν και coca-cola
MΠΟΪΚΟΤΑΖ ΤΩΡΑ!!!
ΑΝΤΕΧΕΙΣ;;;

ΠΑΡΑΝΟΙΑ

Όσο κι αν προσπαθήσει κανείς να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει, ακόμα όμως κι αν πραγματικά καταλάβει, είναι πραγματικά δύσκολο να συνειδητοποιήσεις την πραγματικότητα। Ας τα πάρουμε με τη σειρά, μήπως και καταλήξουμε σε κάποιο ασφαλε΄ς συμπέρασμα।
Έχουμε μια μεγάλη οικονομική κρίση, που για κάποιους είναι αποκλειστικά κρίση του καπιταλιστικού συστήματος। Ταυτόχρονα έχουμε και μια ουσιαστική κατάρρευση της εθνικής μας οικονομίας λόγω του υπερβολικού χρέους και ελείμματος। Θα ήταν παράλογο να ισχυριστεί κανείς ότι όλα αυτά δεν θα έπρεπε να αντιμετωπισθούν με κάποιο τρόπο। Και οι κυβερνώντες πήραν τα κατά τη γνώμη τους (;) απαραίτητα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης। Ας τα δούμε σε γενικές γραμμές για να δούμε και που πιθανότατα θα οδηγήσουν।
Σφαγή των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων (με μειώσεις από δύο έως πέντε χιλιάδες ευρώ το χρόνο) και σφαγή όλων των συντάξεων (μικρών και μεγάλων)
Ένα ολοκαίνουργιο ασφαλιστικό σύστημα, στη λογική ότι κάτι πρέπει να γίνει, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει υγιής συνέχεια ενός ασφαλιστικού συστήματος που είναι σήμερα υπό κατάρρευση।
Ένα επίσης φορολογικό νομοσχέδιο, με νές κλίμακες και νέους συντελεστές, βασισμένο στη λογική ότι πρέπει επιτέλους να πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες (;)
Ταυτόχρονη αύξηση σχεδόν όλων των έμμεσων φόρων (π।χ। φόρος στα καύσιμα, στα τσιγάρα, αύξηση του ΦΠΑ κτλ)
Διάφορες εξεταστικές επιτροπές της βουλής που ψάχνουν να βρουν τους ενόχους στα σκάνδαλα των προηγούμενων κυβερνήσεων।
Αυτά είναι σε γενικές γραμμές τα θέματα της επικαιρότητας που αναφέρονται από τα ΜΜΕ, τα σχετιζόμενα με την κρήση। Όλα αυτά έχουν όπως είναι φυσικό και κάποιες επιπτώσεις...ας τις δούμε κι αυτές, για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα।
Οι μειώσεις μισθών και συντάξεων οδηγούν σε ένα και μόνο αποτέλεσμα...σταδιακή πορεία όλο και περισσότερων ανθρώπων στη φτώχεια। Μείωση εισοδήματος σημαίνει, μείωση αγοραστικής δύναμης, που έχει σαν αποτέλεσμα την ελαχιστοποίηση κάλυψης βασικών αναγκών (και όχι μείωση της πολυτελούς ζωής...γιατί αυτή δεν αφορά τους πολλούς)। Η μείωση της αγοραστικής δύναμης έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα την μείωση του τζίρου των επιχειρήσεων (όχι τόσο των μεγάλων πολυεθνικών που έχουν δραστηριότητες σε διάφοερες χώρες, αλλά κυρίως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που απασχολούν κόσμο)। Έχει κανείς την εντύπωση ότι η μείωση του τζίρου θα οδηγήσει σε μείωση των τιμών; Το πρώτο αποτέλεσμα θα είναι (και είναι ήδη) οι μειώσεις στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα (κι ας λένε ότι στον ιδιωτικό τομέα δεν θα υπάρξουν μειώσεις μισθών και κόψιμο επιδομάτων), στη συνέχεια οι απολύσεις και τέλος το κλείσιμο μαγαζιών, που έχει ως συνέπεια τη δημιουργία και νέων ανέργων....που και αυτοί θα έχουν ακόμα λιγότερο (έως ανύπαρκτο εισόδημα), που θα οδηγήσει σε μείωση της αογραστικής δύναμης με όλα τα παραπάνω αποτελέσματα....φαύλος κύκλος δηλαδή।
Ενα ασφαλιστικό σύστημα που ουσιαστικά λέει το εξής απλό...είναι λάθος να νομίζεις ότι δεν θα βγεις ποτέ στη σύνταξη, όπως λένε διάφοροι κακόπιστοι। Αρκεί να έχεις την τύχη με το μέρος σου...να είσαι καλός μαθητής (σε ένα υπό κατάρρευση εκπαιδευτικό σύστημα, που συνεχίζει να υπάρχει χάρις στην "τρέλα" κάποιων εκπαιδευτικών, που εξακολουθούν να πιστεύουν οι "αφελείς" ότι ασκούν λειτούργημα, που μπαίνουν και στα μαύρα κατάστοιχα των συναδέλφων τους)...έτσι ώστε να περάσεις σε κάποιο πανεπιστήμιο (που όμως δεν σου δίνει τα απαραίτητα εφόδια για να εξασφαλίσεις το επαγγαλματικό σου μέλλον)...και αφού τα καταφέρεις όλα αυτά (πληρώνοντας αδρά την "δωρεάν παιδεία" μας) να βρεις αμέσως δουλειά στα २२-२३ χρόνια σου....εννοείτε ότι οι συνθήκες θα είναι τόσο ιδανικές, που η δουλειά που βρήκες θα είναι άριστη, με τον καλύτερο δυνατό μισθό και φυσικά δεν θα τη χάσεις ποτέ...οπότε μετά από σαράντα χρόνια θα πάρεις κι εσύ σύνταξη। Αν τώρα είσαι άτυχος και χάσεις κάποια στιγμή τη δουλειά σου ή αποφασίσεις να γίνεις γιατρός οπότε θα πρέπει να αρχίσεις να δουλεύεις μετά τα τριάντα σου ή μπεις στη διαδικασία της διαδοχικής ασφάλισης ή τέλος πάντων δεν μπορέσεις να βρεις αμέσως δουλειά....μη στεναχωριέσαι, πάλι θα πάρεις σύνταξη...εκεί γύρω στα ογδόντα। Άλλωστε το προσδόκημο ζωής έχει ανεβεί τα τελευταία χρόνια!!! Το ασφαλιστικό έχει και άλλα τραγελαφικά άρθρα, όπως αυτό που λέει ότι δεν δικαιούσαι σύνταξη χηρείας αν είσαι κάτω από πενήντα χρονών...αν τώρα είσαι άτυχη/ος και έχεις παιδιά να μεγαλώσεις και έχασες την/ τον σύντροφό σου στα σαράντα, ας μην τα έκανες...τόσο απλά।
Στο φορολογικό νομοσχέδιο πάλι, έχουμε το εξής απλό...όσοι έχουν εισόδημα κάτω από τριάντα χιλιάδες ευρώ θα έχουν μια μικρή μείωση του φόρου...του φόρου που θα καταβάλουν την επόμενη χρονιά...ταυτόχρονα όμως θα πληρώσουν όλες τις αυξήσεις των έμμεσων φόρων άμεσα!!! Γεγονός που θα οδηγήσει, όπως είναι φυσικό σε περαιτέρω μείωση του εισοδήματος, σε περαιτέρω μείωση της αγοραστικής δύναμης κτλ, κτλ, κτλ
Όλα τα παραπάνω, εκπληκτικής επινόησης, μέτρα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη φτώχεια και μόνο σ' αυτήν।
Και επειδή όπου λείπει ο άρτος δεν πρέπει να λείπουν τα θεάματα, γιατί αν λείψουν και αυτά, μπορεί το πόπολο να αρχίσει να ξυπνάει και ποιος μας σώζει μετά...έχουμε και τις εξεταστικές επιτροπές για τα σκάνδαλα!!! Όπου λέει, θα γίνει έρευνα, απ' όλους τους σοφούς βουλευτές μας, έρευνα σε βάθος, για να αποδοθούν επιτέλους ευθύνες σ' αυτούς που φταίνε.... Μην είσαι όμως βλάκας, πολιτικές ευθύνες θα αποδωθούν, όχι ποινικές...αυτές δεν υπάρχουν και αν υπάρχει και καμιά, έχει ήδη παραγραφεί। Αλλά σημασία έχει να δώσουμε θέαμα στον κόσμο....ο λαός διψάει για αίμαι...και μετά όλα θα πάρουν το δρόμο τους।
Ποιος θα είναι αυτός ο δρόμος; Τον έδειχνε η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία πριν δύο εβδομάδες...."πάμε σε αλλάγες στο πολιτικό σύστημα"...ποιοι το έλεγαν αυτό; Ο πρωθυπουργός, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, ο πρόεδρος του ΣΕΒ και διάφοροι άλλοι αποκελιστικοί εκπρόσωποι της ελίτ (πολιτικής, οικονομικής και εργασιακής ελίτ)। Να αλλάξει το σύστημα, γιατί ο κόσμος αρχίζει και μας φτύνει, αλλά να το αλλάξουμε εμείς...οι ίδιοι που το δημιουργήσαμε, οι ίδιοι που το αποτελούμε, οι ίδιοι που φέραμε τους πολλούς αυτής της χώρας, σ' αυτό το χάλι....Τόσο όμορφα κι απλά...

ΠΕΡΙ ΜΠΟΥΡΚΑΣ

Πρόστιμο πεντακοσίων ευρώ καλείται να καταβάλει μουσουλμάνα στην Ιταλία επειδή φορούσε μπούρκα....
Τη συγκεκριμένη είδηση την διάβασα σήμερα στην εφημερίδα ΕΞΠΡΕΣ με τον δημοσιογράφο να αναρωτιέται..."μηπως θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τον τρόπο σκέψης μας, περί επιβολής προστίμων ή άλλων ποινών, για τις μουσουλμάνες που φοράνε μπούρκα; Γιατί κάποια στιγμή θα πρέπει να κατανοήσει η δυτική Ευρώπη ότι πολλές φορές η συγκεκριμένη ενδυμασία δεν είναι θέμα επιβολής αλλά επιλογής"।
Προφανώς η συγκεκριμένη άποψη αναφέρεται στο γενικότερο πνεύμα ελευθερίας που πρέπει να μας διακατέχει και της ελεύθερης επιλογής μας όσον αφορά τον τρόπο ενδυμασίας। Και θα μπορούσε να είναι σωστή η άποψη, αν ήταν αποκλειστικά θέμα επιλογής। Είναι έτσι όμως; Γιατί μ' αυτή τη λογική, θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως επιλογή το να μην πηγαίνουν οι γυναίκες στο σχολείο στο Αφγανιστάν, γιατί πολύ απλά έτσι θέλουν, αυτό επιλέγουν και αυτό πράτουν।
Δεν είναι θέμα επιλογής, σε καμία περίπτωση....ακόμα και αν η γυναίκα που φοράει την μπούρκα το διατρανώνει। Είναι αποκλειστικά θέμα επιβολής, ως αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης παιδείας και μιας συγκεκριμένης κουλτούρας που επιβάλει - διατάζει τις γυναίκες σε συγκεκριμένες χώρες να ζουν μ' αυτό τον τρόπο। Κανένας - καμία σ' αυτόν τον πλανήτη, αν μεγαλώσει πραγματικά ελεύθερος/ρη δεν αποφασίζει από μόνος του να κυκλοφορεί στον κόσμο με μπούρκα। Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μουσουλμάνες που μεγάλωσαν σε κοινωνίες με διαφορετική κουλτούρα και είχαν μια τελείως διαφορετική παιδεία, δεν ακολουθούν τη συγκεκριμένη ενδυματολογική προτίμηση। Δεν είναι τυχαίο ότι γυναίκες από χώρες της δύσης που ασπάστηκαν τη συγκεκριμένη θρησκεία σε μεγάλη ηλικία, επίσης δεν έχουν παρόμοιες προτιμήσεις
Η μπούρκα επιβάλεται και διδάσκεται....και επειδή ακριβώς διδάσκεται γι αυτό και περνάει στο μυαλό των γυναικών που τη φορούν ως ελεύθερη επιλογή।
Στην τελική, είμαι αντίθετος και με το μέτρο της επιβολής προστίμων। Ένα τέτοιο μέτρο, μόνο αντιδράσεις από τη μεριά των μουσουλμάνων θα μπορούσε να προκαλέσει। Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι το συγκεκριμένο μέτρο εφαρμόστηκε σε μια πόλη της Ιταλίας με δήμαρχο που πολιτικά ανήκει στη Λέγκα του Βορρά...πολιτικός σχηματισμός με ακροδεξιές τάσεις και ταυτόχρονα ρατσιστικές απόψεις। Η πρόβλεψη δεν είναι παράλογη: επιβολή προστίμων - αντιδράσεις - πιθανά επεισόδια - για όλα φταίνε οι ξένοι...
Αν θέλει η δύση και ο "πολιτισμένος" κόσμος να πάψει να υπάρχει το φαινόμενο της μπούρκας, θα πρέπει να εστιάσει στην εκπαίδευση και στην ενημέρωση περι δημοκρατικών ελευθεριών στις συγκεκριμένες χώρες...όπου η μπούρκα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, όσον αφορά τις συνθήκες ζωής των γυναικών.

ΟΙ ३ ΑΛΗΤΕΣ

Παρακολούθησα σήμερα την εκπομπή "φάκελοι" στον ΣΚΑΪ, με καλεσμένους τρεις πρώην υπουργούς οικονομικών। Αλογοσκούφης, Παπαντωνίου, Μάνος।
Σήμερα, μια μέρα μαύρη για τη χώρα, ήταν καλεσμένοι στην τηλεόραση τρεις από τους κύριους υπαίτιους της σημερινής κατάντιας। Και οι τρεις δημοσιογράφοι κυριολεκτικά τους χάιδεψαν। Αντί να τους ξεσκίσουν τους μιλούσαν στον πληθυντικό। Αντί να τους εξαναγκάσουν να ζητήσουν έστω και μια συγνώμη, έτσι για τα μάτια του κόσμου, τους άκουγαν να υπεραμύνονται των πολιτικών τους...πολιτικών που χωρίς καμιά αμφιβολία έφεραν εδώ τα πράγματα। Έφτασε μάλιστα στο σημείο ο γελείος Αλογοσκούφης (που δεν είναι απλά εκφραστής, αλλά εκπρόσωπος της ελίτ) να πει το εξής: η φορολογική πολιτική είναι τελείως λάθος....κακώς ανέβηκε η φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας - πρέπει να μειωθούν κι άλλο οι φορολογικοί συντελεστές των επιχειρήσεων - να μειωθούν οι άμεσοι φόροι - να αυξηθούν οι έμμεσοι φόροι !!! Όλα αυτά τα καταπληκτικά και δεν τον πήραν με τις πέτρες!!! Ούτε φυσικά και τους άλλους δύο, εκπροσώπους τις πιο ενδοτικής πολιτικής που ακολουθήθηκε στην νεότερη ιστορία της χώρας μας।
Αλλά....υπάρχει και ένα αλλά....τα μηνύματα είναι αισιόδοξα....αυτό που έγινε με τον Κακλαμάνη στην Αθήνα ελπίζω να είναι μόνο η αρχή!!! Δεν μπορεί, όλο και κάποιον απ΄όλα αυτά τα λαμόγια θα συναντήσουμε। Ενα φτύσιμο, ένα βρισίδι, ένα γιούχα, δεν είναι καθόλου κακή ιδέα। Και να μη μείνουμε σε υπουργούς και βουλευτές, να κοιτάξουμε και τους πρώην, να δούμε και τους δημάρχους με τους παρατρεχάμενους τους...λέτε να είναι λιγότερο λαμόγια αυτοί;;;

ΠΩΣ ΤΟ ΛΕΝΕ;;; (συνέχεια)

....
Και κάποια στιγμή, δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά...ανακαλύπτεις, πάλι με φόβο, πάλι με ενοχές, ότι ίσως και να μην έχει αξία, αν δεν το αποκαλύψεις...και το κάνεις, το λες και δε σε νοιάζει...δε σε νοιάζει, γιατί είναι τόσο όμορφο!!!
Και μόνο που υπάρχει....αξίζει!!!

H ΜΝΗΜΗ...

Την περασμένη Κυριακή συμπληρώθηκαν 7 χρόνια από τη μερά που καθισμένοι αναπαυτικά στις πολυθρόνες μας παρακολουθούσαμε με ανοιχτό το στόμα τις λάμψεις, τους κρότους, τις εκρήξεις, την είδειξη δύναμης, την απαξιώση της ανθρώπινης ζωής...και λίγες μέρες μετά, πάντα αραχτοί στον καναπέ (πιθανότατα καταναλώνοντας ποπ-κορν και μπύρες...είχαμε συνηθίσει άλλωστε, είχαμε ξεπεράσει το πρώτο σοκ) παρακολουθούσαμε την εντυπωσιακή επέλαση των αρμάτων (σαν παρέλαση έμοιαζε) και τους από αέρος βομβαρδισμούς των πόλεων.
Πόσο μακρινά είναι σήμερα όλα αυτά; 7 χρόνια από την έναρξη του πολέμου στο Ιρακ. Πόσο εξασθένησε η μνήμη; Ακόμα και στις Η.Π.Α. οι διαδηλωτές μπροστά στο Λευκό Οίκο (μιλάμε πάντα γι αυτούς του "γραφικούς" που αρνούνται να υποταχθούν) ήταν λιγότεροι από κάθε άλλη χρονιά.
Τα γεγονότα είναι λίγο πολύ γνωστά...τα ψέμματα, οι νεκροί (και από τις δύο μεριές), ο πόνος, η ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού, τα βασανιστήρια, τα εντός της χώρας μίση. Όλα αυτά έχουν ειπωθεί πολλές φορές και θα ειπωθούν άλλες τόσες.
Ενα θέμα όμως εξακολουθεί να παραμένει ανοικτό. Οι υπεύθυνοι της τραγωδίας στο Ιρακ, θα πληρώσουν κάποια στιγμή; Το Διεθνές Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου θα εξακολουθήσει να αφορά μόνο τους ηττημένους; Μήπως εκεί θα πρέπει να καθήσουν κάποια στιγμή, ο Μπους, ο Μπλερ και τα τσιράκια τους;