Απο το ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ του Ελύτη

Για σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
Με σοφές παραμάνες και μ' αντάρτες απόμαχους
Από τι νά'ναι που χεις τη θλίψη τ' αγριμιού
Την ανταύγεια στο μέτωπο του νερού του τρεμάμενου
Και γιατί, λέει, να μέλει κοντά σου να 'ρθω
Που δεν θέλω αγάπη, αλλά θέλω τον άνεμο
Αλλά θέλω τον ξέσκεπο της όρθιας θάλασσας τον καλπασμό

Και για σένα κανείς δεν είχε ακούσει
Για σένα ούτε το δίκταμο ούτε το μανιτάρι
Στα μέρη τ'αψηλά της Κρήτης τίποτα
Για σένα μόνο δέχθηκε ο Θεός να μου οδηγεί το χέρι....

ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΣΤΟ ΝΟΜΟ

Η Σερβία είναι μια χώρα που τα τελευταία 20 χρόνια δοκιμάστηκε σκληρά, λόγω των πολέμων (εμφύλιος και βομβαρδισμοί από το ΝΑΤΟ), αλλά και λόγω της ανέχειας ως αποτέλεσμα των πολέμων. Σήμερα, η χώρα αυτή είναι έτοιμη να κάνει αίτηση για πλήρη είσοδό της στην Ευρωπαική Ένωση. Προκαλεί ίσως εντύπωση, πως είναι δυνατόν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες, αυτή η χώρα μπόρεσε να ανακάμψει. Ίσως ένας από τους λόγους να είναι και η παρακάτω είδηση...που δεν νομίζω να προβλήθηκε από τα δημοφιλή ελληνικά κανάλια, απλά μπήκε σαν μονόστιλο σε κάποιες εφημερίδες:
"Σε πρόστιμο 45.000 δηναρίων (675 Ευρώ περίπου) καταδικάστηκαν ο πρόεδρος της χώρας, η υπουργός αθλητισμού και ο δήμαρχος του Βελιγραδίου. Οι τρεις τους παρακολουθούσαν στο στάδιο του Βελιγραδίου τον σημαντικό άγωνα Σερβίας - Ρουμανίας, για την πρόκριση στα τελικά του παγκοσμίου κυπέλλου. Μετά την πρόκριση της Σερβίας, άνοιξαν ένα μπουκάλι σαμπάνια για να τσουγκρίσουν τα ποτήρια για τη νίκη. Αστυνομικός της φρουράς που ήταν παρών στη σουίτα του σταδίου, τηλεφώνησε στα κεντρικά και η ασυνομία έκανε μήνυση και στους τρεις...επειδή απαγορεύεται από το νόμο η κατανάλωση οινοπνεύματος εντός αγωνιστικών χώρων!!! Οι τρεις τους πήγαν κανονικά στο δικαστήριο, στην απολογία τους ζήτησαν συγνώμη για το ατυχές συμβάν και τους "κοπάνισαν" κανονικότατα την παραπάνω ποινή!!!"
Κάθε προσπάθεια σύγκρισης με τη χώρα μας είναι τουλάχιστον ατυχής...
Και αν οι πολιτικοί μας σήμερα, μιλούν για απομάκρυνση των πολιτώ από την πολιτική...υπάρχουν και καθρέφτες...γιατί ο σεβασμός δεν χαρίζεται....κερδίζεται...

ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ

Αντιγραφή από άρθρο του Γιώργου Αγγελόπουλου από τα ΝΕΑ
"Η υπόθεση του 54χρονου Τζέιμς Μπέιν έρχεται να υπογραμμίσει άλλη μια φορά την αναξιοπιστία του αμερικανικού συστήματος απονομής δικαιοσύνης. Ο άνθρωπος πέρασε 35 χρόνια στη φυλακή, τα 2/3 της έως τώρα ζωής του, για ένα έγκλημα που δεν είχε διαπράξει.
Από τους 246 κατάδικους που έχουν αθωωθεί στις ΗΠΑ έπειτα από τεστ DNA αφότου αυτό είναι διαθέσιμο, ο Μπέιν είναι αυτός που έμεινε περισσότερο στη φυλακή. Απελευθερώθηκε την περασμένη εβδομάδα αφού διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν αυτός που διέπραξε το βιασμό του 9χρονου αγοριού, για τον οποίο φυλακίστηκε το 1974. Οι ένορκοι τον έκριναν ένοχο, επειδή το αγόρι τον "αναγνώρισε" και δεν πίστεψαν τον ισχυρισμό του ότι την ώρα του βιασμού έβλεπε τηλεόραση με μία από τις αδερφές του. Ωστόσο, δεν κρατάει κακία. "Δεν μπορώ να είμαι θυμωμένος" είπε μετά την απελευθέρωσή του στη Φλόριδα. "Οι άνθρωποι αυτοί είχαν τότε να κάνουν μια δουλειά. Είναι απλώς λυπηρό το αποτέλεσμα"....
Σημειώνω εγώ, ότι στη Φλόριδα δεν υπήρχε η θανατική ποινή ως καταδίκη...αν ήταν στο Τέξας, το πιθανότερο είναι ότι ο άτυχος Μπέιν θα είχε εκτελεστεί κάποια στιγμή στο διάστημα αυτό των 35 χρόνων.
Το μικρό αυτό άρθρο είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στις φωνές που ακούγονται όλο και πιο συχνά, ακόμα και στην πατρίδα μας με αφορμή την έξαρση της εγκληματικότητας τα τελευταία χρόνια, για την επαναφορά της θανατικής ποινής για εγκλήματα που μπορεί να προκαλούν το δημόσιο αίσθημα. Γιατί ο φασισμός, μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς τρόπους...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ - Μετά

Μάρτυρες για τα λάθη σου δεν είχες. Μόνος μάρτυρας ο ίδιος εσύ.
Τα τακτοποίησες, τα μονόγραψες, τα σφράγισες σε λευκούς πάντοτε φακέλους σα να ετοίμαζεςτη δίκαιη διαθήκη σου. Υστερα τα τοποθέτησες προσεχτικα στα ράφια. Τώρα, γαλήνιος,(ίσως και κάπως φοβισμένος) ούτε βιάζεσαι ούτε καθυστερείς,
γνωρίζοντας ότι, μετά το θάνατό σου,θα ανακαλύψουμε πόσον ωραίος ήσουν,πόσο πολύ πιο ωραίος πέρα απ'ο τις αρετές σου.

O ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Φίλες και φίλοι,Πηγαίνοντας στην Κοπεγχάγη, γνωρίζαμε τις δυσκολίες που μας περίμεναν. Ελπίζαμε όμως και παλεύαμε με όλες μας τις δυνάμεις έως την τελευταία στιγμή για τη δημιουργία μιας όσο το δυνατόν καλύτερης συμφωνίας μεταξύ των 193 κρατών του ΟΗΕ, μιας συμφωνίας που θα συγκρατούσε την αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω από τους 2ο C, μιας συμφωνίας που θα έδινε δικαίωμα στην ελπίδα για τις μελλοντικές γενιές και τον πλανήτη. Αυτή η συμφωνία δεν ήρθε ποτέ. Αντιθέτως, καταλήξαμε σε ένα άνευρο κείμενο μη-συμφωνίας, το οποίο αναφέρεται γενικόλογα και αόριστα στην ανάγκη μείωσης των εκπομπών, ώστε η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας να μην υπερβεί τους 2οC, σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα. Τι ειρωνεία! Την ίδια στιγμή που «έκλεινε» το κείμενο, το οποίο για τυπικούς και μόνο λόγους ονομάστηκε «συμφωνία της Κοπεγχάγης», ένα άλλο κείμενο είχε προλάβει να κάνει τον γύρο του κόσμου. Προερχόταν από τον ΟΗΕ και έδειχνε ότι, βάσει των δεσμεύσεων που έχουν σήμερα αναλάβει οι χώρες, οδηγούμαστε σε αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά τουλάχιστον 3οC. Υπήρξαν πολλοί παράγοντες που συνετέλεσαν στην αποτυχία της Κοπεγχάγης. Θα πρέπει να μαζέψουμε τις δυνάμεις μας, να αφήσουμε λίγο χρόνο πριν αποκρυσταλλώσουμε την άποψή μας για τα ακριβή αίτια της αρνητικής κατάληξης στην Κοπεγχάγη. Παρόλα αυτά, μπορούμε σήμερα να κάνουμε μια πρώτη εκτίμηση για τους αρνητικούς πρωταγωνιστές της συνδιάσκεψης:1. ΗΠΑ – Κίνα. Οι δυο μεγάλοι ρυπαντές του πλανήτη, που μαζί ευθύνονται για το 42% των παγκόσμιων εκπομπών, έκαναν ό, τι περνούσε από το χέρι τους για να παγώσουν την πρόοδο των διαπραγματεύσεων, αναλισκόμενοι σε ζητήματα τυπικών διαδικασιών παρά ουσίας. Είναι οι δυο χώρες που πρωτοστάτησαν, μαζί με την Βραζιλία, τη Ν. Αφρική και την Ινδία, στη συγγραφή του κειμένου που αναφέρθηκε προηγουμένως.2. Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι διχογνωμίες στους κόλπους της ήταν γνωστές εδώ και καιρό. Αυτό που δεν περιμέναμε όμως, ήταν η ολική κατάρρευση της δυναμικής της και η απίστευτη δυστοκία που επέδειξαν χώρες-κλειδιά στους κόλπους της. Για παράδειγμα, η Δανία ήταν η αρνητική έκπληξη. Όχι μόνο γιατί απέτυχε στη διοργάνωση της συνδιάσκεψης, αλλά και γιατί φρόντισε μέσω των παρεμβάσεων του Πρωθυπουργού της, κ. Ράσμουσεν, να χαμηλώσει από την πρώτη στιγμή τον πήχη των προσδοκιών. Στη μάχη της κλιματικής διπλωματίας, η ΕΕ έχασε με εκκωφαντικό τρόπο.3. Ηνωμένα Έθνη. Η συνδιάσκεψη έπρεπε να καταλήξει σε ένα κοινό ανακοινωθέν-συμφωνίας, υπό την σκέπη του ΟΗΕ, που θα υπέγραφαν οι 193 χώρες που μετείχαν. Ο ΟΗΕ όμως επέδειξε τρομακτικές αδυναμίες στη διαχείριση του ζητήματος και αφέθηκε να παρασυρθεί σε έναν καταιγισμό παρασκηνιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ των πιο ρυπογόνων χωρών του κόσμου. Η αποτελεσματική παγκόσμια διακυβέρνηση για ένα τόσο κρίσιμο θέμα, όπως η κλιματική αλλαγή, παραμένει κυρίαρχο ζητούμενο μετά την αποτυχία της Κοπεγχάγης. Σε αυτά ας προσθέσουμε και το ανεπίτρεπτο -όσο ανεξήγητο- γεγονός του αποκλεισμού των μελών μη κυβερνητικών οργανώσεων από τους χώρους της συνδιάσκεψης. Συνολικά, από τα τουλάχιστον 15.000 μέλη ΜΚΟ που βρίσκονταν μέσα στο Bella Center - ενημερώνοντας, πιέζοντας και δουλεύοντας εξουθενωτικά για μια καλή συμφωνία - μόλις 70 έως 90 έμειναν εντός του χώρου, τις δυο τελευταίες και κρίσιμες ημέρες των συζητήσεων. Οι επίσημοι λόγοι ήταν η ασφάλεια των ηγετών και η έλλειψη χώρου. Οι πραγματικοί λόγοι, όμως, θα πρέπει να αναζητηθούν περισσότερο στην ανάγκη εκμηδένισης της δυναμικής που είχαν επιδείξει όλες αυτές τις μέρες τα μέλη των ΜΚΟ. Μια κακή συμφωνία θα μπορούσε πιο εύκολα να επιτευχθεί (όπως και έγινε) αν απουσίαζαν από τις αίθουσες οι φωνές της κοινωνίας των πολιτών. Αναφορικά με την Ελλάδα και τον ρόλο που διαδραμάτισε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, μένουμε με μια γλυκόπικρη γεύση. Η στάση της Ελλάδας, που για πρώτη φορά μετείχε με τόσο πολυπληθή και καταρτισμένη αντιπροσωπεία, ήταν εποικοδομητική, με σημαντικές προτάσεις προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως π.χ. η αύξηση του στόχου μείωσης των εκπομπών της ΕΕ σε 30% έως το 2020 ή η κατάληξη σε μια νομικά δεσμευτική συμφωνία. Δυστυχώς, αυτή η ευχάριστη έκπληξη δεν συνδυάστηκε με ένα θετικό αποτέλεσμα. Ευτυχώς, η Ελλάδα φαίνεται να βγαίνει από τη λογική και νοοτροπία του «μαύρου περιβαλλοντικά προβάτου». Αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά, στην εθνική αντιπροσωπεία προσκλήθηκαν να συμμετέχουν και εκπρόσωποι ΜΚΟ Έτσι, και το WWF Ελλάς συμμετείχε στην εθνική αντιπροσωπεία, καλύπτοντας όμως τα δικά του έξοδα. Εν κατακλείδι, στην Κοπεγχάγη όλοι οι πολίτες του κόσμου χάσαμε μια μεγάλη μάχη, όχι τον πόλεμο. Οφείλουμε να παραμείνουμε στις επάλξεις, υπερασπιζόμενοι τις επόμενες γενιές, το περιβάλλον και την ευημερία του συνόλου των ειδών του πλανήτη. Εξάλλου, οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν και του χρόνου, μιας και έχουν μείνει ανοιχτές όλες οι διαδικασίες για τη διάδοχο κατάσταση του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Αυτό σημαίνει ότι οφείλουμε να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα για μια φιλόδοξη και ουσιαστική νέα παγκόσμια συνθήκη μείωσης των εκπομπών. Αυτό σημαίνει ότι τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαία η κινητοποίηση των περιβαλλοντικών οργανώσεων και πολύ περισσότερο των πολιτών ανά τον κόσμο. Το 2010 μπορεί να γίνει ένα νέο ορόσημο για τα περιβαλλοντικά κινήματα, αν ξεπεράσουμε γρήγορα την πικρία που μας άφησε η Κοπεγχάγη και δουλέψουμε με αφοσίωση για την εγκαθίδρυση μιας νέας ελπιδοφόρας συμφωνίας για το κλίμα. Σε αυτόν τον αγώνα σας χρειαζόμαστε δίπλα μας. Η φωνή και δύναμη του WWF Ελλάς είστε εσείς, οι καθημερινοί πολίτες που στηρίζετε ηθικά και οικονομικά την οργάνωση. Μείνετε μαζί μας, γιατί το κλίμα είναι στο χέρι όλων μας, Δημήτρης Καραβέλλας γενικός διευθυντής του WWF Ελλάς

Αυτό είναι το συμπέρασμα και το μήνυμα της WWF για τη συνάντηση της Κοπεγχάγης...το δικό μου συμπέρασμα είναι το εξής: αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, προσπάθησε πρώτα να αλλάξεις εσύ. Η WWF και οι υπόλοιποι ακτιβιστές που βρέθηκαν στην Κοπεγχάγη είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουν τον πόλεμο...εμείς;

Ο ΝΕΚΡΟΣ

Η τελευταία μεγάλη είδηση των ημερών είναιη κατολίσθηση που έγινε στα Τέμπη. Το αποτέλεσμα ήδη γνωστό. Η Ελλάδα κόπηκε στα δύο. Κι αυτή τη φορά δε φταίνε οι αγρότες που έκλεισαν τους δρόμους, ούτε και οι ακτιβιστές που κλείσαν τα διόδια. Φταίει η δύναμη της φύσης...μπορεί και με τη βοήθεια των ανθρώπινων έργων.
Και τώρα; Πως θα γίνουν οι μεταφορές των αγαθών; Ποιος θα επιβαρυνθεί το κόστος από τα επιπλέον χιλιόμετρα που θα γράψουν οι νταλίκες; Και τα μαγαζιά στα διόδια των Τεμπών πως θα βγάλουν τα έξοδά τους; Και οι ξενοδόχοι που περιμέναν τα Χριστούγεννα για να γεμίσουν τα δωμάτια; Και οι ταξιδιώτες που είχαν κανονίσει εδώ και μήνες ίσως, τη μεγάλη εκδρομή της οικογένειας για τις γιορτές; Οι πενθήμερες εκδρομές των λυκείων από πιο δρόμο θα περάσουν;
Πότε θα ανοίξει ο δρόμος; Μπορεί και σε ένα μήνα, μπορεί και σε τρεις. Και όσο πιο αργά ανοίξει, τόσο τα προβλήματα θα μεγαλώνουν. Και υπάρχει και μια φωνή που λέει: γι αυτό το αίσχος, το να μην υπάρχει ολοκληρωμένη εθνική οδός, θα γίνει καμιά εξεταστική για όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν από το 1974 και μετά;...που πήγαν τα λεφτά από τα πακέτα της Ε.Ε.;
Και σκέψου λέει, να μην ανοίξει ο δρόμος ούτε μέχρι το καλοκαίρι. Και να θέλουν οι Θεσσαλοί να επισκεφτούν τα εξοχικά τους, δε θα μπορούν! Και οι τουρίστες από τη Σερβία και τις γειτονικές χώρες, που θα πάνε; Και σκέψου τώρα και το κόστος για τα καταστήματα των παραθεριστικών περιοχών!
Κάπως έτσι μεταφέρθηκε και συνεχίζει να μεταφέρεται η είδηση από τα ΜΜΕ...κάπως έτσι συνεχίζεται και η κουβέντα στα καφενία, στις ταβέρνες, στην παρέα.
Αααααα...παραλίγο να το ξεχάσω!!! Υπήρχε και ένας ΝΕΚΡΟΣ !!! Ιταλός ήταν βέβαια, όχι δικός μας...και στο κάτω κάτω της γραφής, εργατικά ατυχήματα-δυστηχήματα πάντα θα συμβαίνουν....και ήταν μόνο ένας...η κακιά η ώρα...κρίμα τον άνθρωπο, αλλά ο δρόμος πότε θα ανοίξει;;;
Αυτό το τελευταίο κομμάτι της είδησης, είναι η παράπλευρη απώλεια μέσα στο συνολικό ΚΟΣΤΟΣ....η τελευταία παράγραφος του αρθρογράφου...η σκιά στο οργισμένο ύφος του τηλεσχολιαστή...τουλάχιστον έτσι προσπαθούν να μας μάθουν να σκεφτόμαστε.

Σκέψεις

Έχοντας ήδη ένα blog που περιέχει εικόνες και εμπειρίες γύρω από τα χόμπυ μου (αστρονομία και φωτογραφία), σκέφτηκα ότι δεν θα μπορούσα να είμαι αποκομμένος από την καθημερινότητα-πραγματικότητα. Έτσι αποφάσισα τη δημιουργία και αυτής της σελίδας, σε μια προσπάθεια να μοιραστώ σκέψεις και απόψεις μου, σχετικές με την καθημερινότητά μας. Ελπίζω αυτοί που θα διαβάζουν αυτό το blog, να έχουν τη διάθεση να προβάλλουν όλες τις διαφωνίες και αντιρρήσεις τους.