Aναρωτιέμαι ποιό θα είναι το τέλος όλων αυτών. Και αναφέρομαι στην οικονομική κρίση και όσα έχουν έρθει, αλλά και όσα πρόκειτε να έρθουν. Δημοσιεύτηκε στον τύπο της Κυριακής μια δημοσκόπηση με το ερώτημα "τι θα ψηφίζατε αν είχαμε εκλογές". Το αποτέλεσμα εντυπωσιακό!!! Ούτε λίγο ούτε πολύ, κανένας δεν θέλει κανέναν...και ένα 40% δηλώνουν αναποφάσιστοι.
Τα δύο μεγάλα κόμματα συγκεντρώνουν με το ζόρι 39% (και οι δυο μαζί) και τα υπόλοιπα τρία κοινοβουλευτικά κόμματα το εντυπωσαικό ποσοστό 13,1% (και τα τρία μαζί)!!!
Έρχεται λοιπόν το τέλος του δικομματισμού; Έρχεται κάτι νέο; Έρχεται μια αναγέννηση της αριστεράς; Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι δεν έρχεται τίποτε απ' όλα αυτά. Το πιο πιθανό είναι πως έρχεται μια αναγέννηση της ακροδεξιάς στην πιο ύπουλη μορφή της. Γιατί στη σημερινή εποχή είναι πραγματικά δύσκολο να επιβιώσει ένα ακροδεξιό κόμμα, διατρανώνοντας φιλοναζιστικές - φιλοβασιλικές - φιλοχουντικές απόψεις. Η τακτική του ΛΑΟΣ τα τελευταία χρόνια, μας δείχνει αυτό ακριβώς το πράγμα...στο παρελθόν μάλιστα ο ίδιος ο αρχηγός του είχε μιλήσει για την τακτική του δούρειου ίππου...εξάλλου και στην πολιτική (ίσως κυρίως στην πολιτική) ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Έχω μια μικρή υποψία, ότι αυτό το περίφημο 40% των αναποφάσιστων, αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στα δύο κόμματα εξουσίας και στο ΛΑΟΣ. Η ιστορία έχει δείξει ότι οι εποχές κρήσης είναι εποχές ανόδου της ακροδεξιάς. Γιατί εδω, σήμερα, να είναι διαφορετικά;
Η περίπτωση δημιουργίας ένος νέου πόλου, υπό την ηγεσία κάποιου άφθαρτου πολιτικά τεχνοκράτη, μοιάζει να απομακρύνεται...πιθανότατα λόγω του κακού ονόματος που έχει ο Μπερλουσκόνι στη γειτονική Ιταλία, αλλά και λόγω της συγκεκριμένης νοοτροπίας των Ελλήνων που έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με τις ιδεολογίες των κομμάτων και τα ίδια τα κόμματα (κάποιες φορές και πελατειακή).
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση της Μπακογιάννη...που όμως κουβαλάει μαζί της το αμαρτωλό παρελθόν της ίδια και του κόμματος στο οποίο ανήκε πριν λίγους μήνες, αλλά και το αμαρτωλό παρελθόν του μπαμπά και της οικογένειάς της.
Υπάρχει τέλος και η περίπτωση Κουβέλη και όσων τον ακολούθησαν μετά τη διάσπαση του ΣΥΝ. Εδώ τα πράγματα είναι πιο μπερδεμένα...ίσως όμως να είναι και περισσότερο απλά. Ο Κουβέλης, παρά την ηλικία του και τα άσπρα μαλλιά του, εξακολουθεί να κουβαλάει τις παλιές παιδικές ασθένειες της αριστεράς. Είναι απορίας άξιο, πως γίνεται η αριστερά να είναι μονίμως διασπασμένη!!! Στη νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου μας, δεν έχει υπάρξει εποχή που να μην είναι η αριστερά διασπασμένη σε περισσότερο από δύο κομμάτια. Παιδικές ασθένειες που δεν τις κουβαλάει φυσικά μόνο ο Κουβέλης, αλλά και άλλοι μέσα στην αριστερά...απλά αυτός έφυγε τώρα, αυτόν παίρνει η μπάλα.
Πιθανόν να φταίει ότι όλοι τους εκεί μέσα, βάζουν το προσωπικό συμφέρον πάνω από το κοινό καλό και όποιος έχει αποδείξεις για το αντίθετο, ευχαρίστως να τις ακούσω. Κάτι που φαίνεται και από την πορεία και τα λεγόμενα όλων των πρωτοκλασάτων στελεχών...Κουβέλης, Δραγασάκης, Κύρκος, Λαφαζάνης, Αλαβάνος κτλ....ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί έχουν βάλει το δικό τους λιθαράκι για να είναι το κόμμα μπάχαλο.
Ίσως πάλι να φταίει οτι γενικά τα κομματικά στελέχη της αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΝ, κτλ) διαβάζουν πολύ. Και διαβάζοντας πολύ, γίνονται εξαιρετικά σοφοί. Τόσο σοφοί, που προσπαθούν να αναλύσουν τα πάντα...από τα παλαιότερα γραφόμενα του Μαρξ και του Λένιν, μέχρι τα πιο πρόσφατα του Μάο και του Τσόμσκι. Το αποτέλεσμα είναι να κάνει ο καθένας τη δική του ξεχωριστή ανάλυση και ταυτόχρονα να τραβάει το δικό του ξεχωριστό δρόμο. Και θα αναρωτηθεί κάποιος...είναι το διάβασμα, η μελέτη, η ανάλυση κάτι κακό; Κάθε άλλο.... Παραβλέπουν όμως μια βασική αρχή που έχουν τα υπόλοιπα κόμματα εξουσίας (αν θέλει η αριστερά κάποια στιγμή να γίνει τάση εξουσίας)....την ομοιογένεια. Αν μετρήσουμε τα μεγαλοστελέχη των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που έχουν φύγει κατά καιρούς από το μαντρί και τα αποτελέσματα που είχαν, καταλήγουμε σε αυτό ακριβώς το συμπέρασμα...ότι και να γίνει, στη μάχη αυτοί που μένουν είναι ενωμένοι. Σε αντίθεση με την αριστερά, που πριν - κατά τη διάρκεια - και μετά τη μάχη, είναι όλοι έτοιμοι να παίξουν μπουνιές.
Κάποιοι μιλούν για τη χρυσή ευκαιρία της αριστεράς να δείξει αυτή τη δύσκολη εποχή, ποιά είναι και τι μπορεί να πετύχει....κάποιοι περιμένουν από την αριστερά να δείξει την εναλλακτική λύση. Και όταν μιλάς με τον απλό πολίτη, που δεν ξέρει τι συμβαίνει μέσα σε κάθε κόμμα, ακούς την απάντηση "μα αυτοί δεν μπορούν να καθήσουν στο ίδιο τραπέζι να συζητήσουν και να κατέβουν ενωμένοι στις εκλογές....θα δώσουν λύση στα δικά μας προβλήματα;" Και τι να απαντήσεις σ' αυτό; Αφού τα παραδείγματα τα βλέπουμε καθημερινά μπροστά μας.
Για μένα, είναι πραγματικά η χρυσή ευκαιρία. Με την προϋπόθεση ότι κάποια στιγμή θα διαβάσουμε και θα ακούσουμε συγκεκριμένες προτάσεις...προτάσεις που θα είναι εφικτές...προτάσεις που δεν θα μένουν στους τέσσερις τοίχους των κομματικών γραφείων...προτάσεις με τις οποίες θα συμφωνούν όλοι (μιλάω για τα στελέχη)...προτάσεις που θα τις ακολουθήσουν όλοι...
Με τις σημερινές συνθήκες είναι δύσκολο να γίνει αυτό...αλλά ας το δουν και λίγο διαφορετικά...στην οικογένειά τους ο καθένας ξεχωριστά, πως λειτουργούν; Συζητούν τα πάντα και μετά ο καθένας τραβάει το δρόμο του; Και αν συμβαίνει αυτό, τους αρέσει; Και αν δεν συμβαίνει, γιατί το κάνουν μέσα στο κόμμα;
Είχα διαβάσει κάποτε ότι η διαφορά ανάμεσα στον καπιταλισμό και την αριστερά, είναι ότι ο μεν καπιταλισμός αναφέρεται στα αρχέγονα ένστικτα του ανθρώπου (κυριαρχία του πιο δυνατού) ενώ η αριστερά αναφέρεται στα πιο υψηλά ιδανικά του ανθρώπου (δικαιοσύνη για όλους, ανθρωπισμός κτλ). Μήπως τελικά οι ηγέτες και τα στελέχη των κομμάτων της αριστεράς είναι κατά βάθος καπιταλιστές;;; Γιατί ο τρόπος σκέψης και οι πράξεις τους, αυτό ακριβώς δείχνουν.
Είναι λοιπόν η χρυσή ευκαιρία...δύσκολα θα βρεθεί ο καπιταλισμός σε τόσο δύσκολη θέση τα επόμενα χρόνια...ίσως τον επόμενο αιώνα. Αν αποτύχετε και πάλι...κ.κ. Παπαρήγα, Τσίπρα, Κουβέλη, Αλαβάνε, Λαφαζάνη κτλ, βάλτε λουκέτο στα μαγαζιά σας...μπορεί να είναι και καλύτερα για όσους εξακολουθούν να ελπίζουν...έτσι κι αλλιώς, μια καλή βουλευτική σύνταξη την έχετε εξασφαλίσει και απ' όσο γνωρίζω κανείς σας δεν θα πεινάσει (όπως θα συμβεί με κάποιους άλλους που λέτε ότι υποστηρίζεται τα συμφέροντά τους)
Τρίτη 6 Ιουλίου 2010
Δευτέρα 31 Μαΐου 2010
ΠΕΡΙ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ Η.Π.Α.
Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι παρόμοιο, είτε αφορά επίθεση του Ισραήλ κάτα Παλαιστηνίων, είτε των ΗΠΑ εναντίον οποιουδήποτε, υπάρχει ένας γενικός ξεσηκωμός με δηλώσεις, πορείες, διαμαρτυρίες, αγανάκτηση κτλ
Και όλο αυτό συμβαίνει τουλάχιστον τα τελευταία 30χρόνια που αντιλαμβάνομαι τον κόσμο. Περίμενε κάποιος σήμερα, να συμβεί κάτι διαφορετικό απ' αυτό που συνέβει με την έφοδο του Ισραηλινού στρατού στα πλοία των ακτιβιστών και τους 16 νεκρούς; Γιατί να συμβεί κάτι άλλο; Ποιόν έχουν να φοβηθούν; Αυτοί έχουν το παγκόσμιο χρήμα, αυτοί έχουν την εξουσία και οι Η.Π.Α. έχουν τη στρατιωτική δύναμη και παίζουν το ρόλο του προστάτη. Ποιος θα τους "πειράξει"; Και είχαν ποτέ κάποιο αποτέλεσμα όλες αυτές οι αντιδράσεις και οι δηλώσεις; Είδε ποτέ κανείς κάποια από τις υπόλοιπες κυβερνήσεις μικρών και μεγάλων κρατών να παίρνουν ΕΝΑ μέτρο είς βάρος τους;;; ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ!!!
Και όμως υπάρχει τρόπος αντίδρασης και δεν είναι ανάγκη να συμμετέχουν οι κυβερνήσεις. Το μόνο που θα μπορούσε να πονέσει τους φονιάδες είναι ένα οργανωμένο και συνεχές πλήγμα στο πιο αυαίσθητο σημείο τους....ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.
Μόνο ένα οργανωμένο μποϊκοτάζ προϊόντων που προέρχονται απ' αυτές τις χώρες, απ' όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες, θα μπορούσε να πλήξει τα συμφέροντά τους.
Εχεις τα κότσια να αλλάξεις τα Marlboro και τα Camel; Αντέχεις να στερηθείς το αμερικάνικο ουισκάκι σου; Μπορείς να επιβιώσεις χωρίς να φας Mc Donalds; Μπορείς να ξεδιψάσεις χωρίς Coca Cola; Μπορείς να βάλεις βενζίνη από μη αμερικάνικες εταιρείες; Μπορείς να πάψεις να χρηματοδοτείς την ασφάλειά τους και ταυτόχρονα τη δική σου ανασφάλεια;
Αν μπορείς...κάν' το...και χτύπα εκεί που πονάνε περισσότερο.
Αν δεν μπορείς...ούτε στη διαδήλωση μην καταβαίνεις...καλύτερα να την δεις από την τηλεόραση, παρέα με ποπ-κορν και coca-cola
MΠΟΪΚΟΤΑΖ ΤΩΡΑ!!!
ΑΝΤΕΧΕΙΣ;;;
Και όλο αυτό συμβαίνει τουλάχιστον τα τελευταία 30χρόνια που αντιλαμβάνομαι τον κόσμο. Περίμενε κάποιος σήμερα, να συμβεί κάτι διαφορετικό απ' αυτό που συνέβει με την έφοδο του Ισραηλινού στρατού στα πλοία των ακτιβιστών και τους 16 νεκρούς; Γιατί να συμβεί κάτι άλλο; Ποιόν έχουν να φοβηθούν; Αυτοί έχουν το παγκόσμιο χρήμα, αυτοί έχουν την εξουσία και οι Η.Π.Α. έχουν τη στρατιωτική δύναμη και παίζουν το ρόλο του προστάτη. Ποιος θα τους "πειράξει"; Και είχαν ποτέ κάποιο αποτέλεσμα όλες αυτές οι αντιδράσεις και οι δηλώσεις; Είδε ποτέ κανείς κάποια από τις υπόλοιπες κυβερνήσεις μικρών και μεγάλων κρατών να παίρνουν ΕΝΑ μέτρο είς βάρος τους;;; ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ!!!
Και όμως υπάρχει τρόπος αντίδρασης και δεν είναι ανάγκη να συμμετέχουν οι κυβερνήσεις. Το μόνο που θα μπορούσε να πονέσει τους φονιάδες είναι ένα οργανωμένο και συνεχές πλήγμα στο πιο αυαίσθητο σημείο τους....ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.
Μόνο ένα οργανωμένο μποϊκοτάζ προϊόντων που προέρχονται απ' αυτές τις χώρες, απ' όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες, θα μπορούσε να πλήξει τα συμφέροντά τους.
Εχεις τα κότσια να αλλάξεις τα Marlboro και τα Camel; Αντέχεις να στερηθείς το αμερικάνικο ουισκάκι σου; Μπορείς να επιβιώσεις χωρίς να φας Mc Donalds; Μπορείς να ξεδιψάσεις χωρίς Coca Cola; Μπορείς να βάλεις βενζίνη από μη αμερικάνικες εταιρείες; Μπορείς να πάψεις να χρηματοδοτείς την ασφάλειά τους και ταυτόχρονα τη δική σου ανασφάλεια;
Αν μπορείς...κάν' το...και χτύπα εκεί που πονάνε περισσότερο.
Αν δεν μπορείς...ούτε στη διαδήλωση μην καταβαίνεις...καλύτερα να την δεις από την τηλεόραση, παρέα με ποπ-κορν και coca-cola
MΠΟΪΚΟΤΑΖ ΤΩΡΑ!!!
ΑΝΤΕΧΕΙΣ;;;
Πέμπτη 27 Μαΐου 2010
ΠΑΡΑΝΟΙΑ
Όσο κι αν προσπαθήσει κανείς να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει, ακόμα όμως κι αν πραγματικά καταλάβει, είναι πραγματικά δύσκολο να συνειδητοποιήσεις την πραγματικότητα। Ας τα πάρουμε με τη σειρά, μήπως και καταλήξουμε σε κάποιο ασφαλε΄ς συμπέρασμα।
Έχουμε μια μεγάλη οικονομική κρίση, που για κάποιους είναι αποκλειστικά κρίση του καπιταλιστικού συστήματος। Ταυτόχρονα έχουμε και μια ουσιαστική κατάρρευση της εθνικής μας οικονομίας λόγω του υπερβολικού χρέους και ελείμματος। Θα ήταν παράλογο να ισχυριστεί κανείς ότι όλα αυτά δεν θα έπρεπε να αντιμετωπισθούν με κάποιο τρόπο। Και οι κυβερνώντες πήραν τα κατά τη γνώμη τους (;) απαραίτητα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης। Ας τα δούμε σε γενικές γραμμές για να δούμε και που πιθανότατα θα οδηγήσουν।
Σφαγή των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων (με μειώσεις από δύο έως πέντε χιλιάδες ευρώ το χρόνο) και σφαγή όλων των συντάξεων (μικρών και μεγάλων)
Ένα ολοκαίνουργιο ασφαλιστικό σύστημα, στη λογική ότι κάτι πρέπει να γίνει, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει υγιής συνέχεια ενός ασφαλιστικού συστήματος που είναι σήμερα υπό κατάρρευση।
Ένα επίσης φορολογικό νομοσχέδιο, με νές κλίμακες και νέους συντελεστές, βασισμένο στη λογική ότι πρέπει επιτέλους να πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες (;)
Ταυτόχρονη αύξηση σχεδόν όλων των έμμεσων φόρων (π।χ। φόρος στα καύσιμα, στα τσιγάρα, αύξηση του ΦΠΑ κτλ)
Διάφορες εξεταστικές επιτροπές της βουλής που ψάχνουν να βρουν τους ενόχους στα σκάνδαλα των προηγούμενων κυβερνήσεων।
Αυτά είναι σε γενικές γραμμές τα θέματα της επικαιρότητας που αναφέρονται από τα ΜΜΕ, τα σχετιζόμενα με την κρήση। Όλα αυτά έχουν όπως είναι φυσικό και κάποιες επιπτώσεις...ας τις δούμε κι αυτές, για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα।
Οι μειώσεις μισθών και συντάξεων οδηγούν σε ένα και μόνο αποτέλεσμα...σταδιακή πορεία όλο και περισσότερων ανθρώπων στη φτώχεια। Μείωση εισοδήματος σημαίνει, μείωση αγοραστικής δύναμης, που έχει σαν αποτέλεσμα την ελαχιστοποίηση κάλυψης βασικών αναγκών (και όχι μείωση της πολυτελούς ζωής...γιατί αυτή δεν αφορά τους πολλούς)। Η μείωση της αγοραστικής δύναμης έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα την μείωση του τζίρου των επιχειρήσεων (όχι τόσο των μεγάλων πολυεθνικών που έχουν δραστηριότητες σε διάφοερες χώρες, αλλά κυρίως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που απασχολούν κόσμο)। Έχει κανείς την εντύπωση ότι η μείωση του τζίρου θα οδηγήσει σε μείωση των τιμών; Το πρώτο αποτέλεσμα θα είναι (και είναι ήδη) οι μειώσεις στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα (κι ας λένε ότι στον ιδιωτικό τομέα δεν θα υπάρξουν μειώσεις μισθών και κόψιμο επιδομάτων), στη συνέχεια οι απολύσεις και τέλος το κλείσιμο μαγαζιών, που έχει ως συνέπεια τη δημιουργία και νέων ανέργων....που και αυτοί θα έχουν ακόμα λιγότερο (έως ανύπαρκτο εισόδημα), που θα οδηγήσει σε μείωση της αογραστικής δύναμης με όλα τα παραπάνω αποτελέσματα....φαύλος κύκλος δηλαδή।
Ενα ασφαλιστικό σύστημα που ουσιαστικά λέει το εξής απλό...είναι λάθος να νομίζεις ότι δεν θα βγεις ποτέ στη σύνταξη, όπως λένε διάφοροι κακόπιστοι। Αρκεί να έχεις την τύχη με το μέρος σου...να είσαι καλός μαθητής (σε ένα υπό κατάρρευση εκπαιδευτικό σύστημα, που συνεχίζει να υπάρχει χάρις στην "τρέλα" κάποιων εκπαιδευτικών, που εξακολουθούν να πιστεύουν οι "αφελείς" ότι ασκούν λειτούργημα, που μπαίνουν και στα μαύρα κατάστοιχα των συναδέλφων τους)...έτσι ώστε να περάσεις σε κάποιο πανεπιστήμιο (που όμως δεν σου δίνει τα απαραίτητα εφόδια για να εξασφαλίσεις το επαγγαλματικό σου μέλλον)...και αφού τα καταφέρεις όλα αυτά (πληρώνοντας αδρά την "δωρεάν παιδεία" μας) να βρεις αμέσως δουλειά στα २२-२३ χρόνια σου....εννοείτε ότι οι συνθήκες θα είναι τόσο ιδανικές, που η δουλειά που βρήκες θα είναι άριστη, με τον καλύτερο δυνατό μισθό και φυσικά δεν θα τη χάσεις ποτέ...οπότε μετά από σαράντα χρόνια θα πάρεις κι εσύ σύνταξη। Αν τώρα είσαι άτυχος και χάσεις κάποια στιγμή τη δουλειά σου ή αποφασίσεις να γίνεις γιατρός οπότε θα πρέπει να αρχίσεις να δουλεύεις μετά τα τριάντα σου ή μπεις στη διαδικασία της διαδοχικής ασφάλισης ή τέλος πάντων δεν μπορέσεις να βρεις αμέσως δουλειά....μη στεναχωριέσαι, πάλι θα πάρεις σύνταξη...εκεί γύρω στα ογδόντα। Άλλωστε το προσδόκημο ζωής έχει ανεβεί τα τελευταία χρόνια!!! Το ασφαλιστικό έχει και άλλα τραγελαφικά άρθρα, όπως αυτό που λέει ότι δεν δικαιούσαι σύνταξη χηρείας αν είσαι κάτω από πενήντα χρονών...αν τώρα είσαι άτυχη/ος και έχεις παιδιά να μεγαλώσεις και έχασες την/ τον σύντροφό σου στα σαράντα, ας μην τα έκανες...τόσο απλά।
Στο φορολογικό νομοσχέδιο πάλι, έχουμε το εξής απλό...όσοι έχουν εισόδημα κάτω από τριάντα χιλιάδες ευρώ θα έχουν μια μικρή μείωση του φόρου...του φόρου που θα καταβάλουν την επόμενη χρονιά...ταυτόχρονα όμως θα πληρώσουν όλες τις αυξήσεις των έμμεσων φόρων άμεσα!!! Γεγονός που θα οδηγήσει, όπως είναι φυσικό σε περαιτέρω μείωση του εισοδήματος, σε περαιτέρω μείωση της αγοραστικής δύναμης κτλ, κτλ, κτλ
Όλα τα παραπάνω, εκπληκτικής επινόησης, μέτρα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη φτώχεια και μόνο σ' αυτήν।
Και επειδή όπου λείπει ο άρτος δεν πρέπει να λείπουν τα θεάματα, γιατί αν λείψουν και αυτά, μπορεί το πόπολο να αρχίσει να ξυπνάει και ποιος μας σώζει μετά...έχουμε και τις εξεταστικές επιτροπές για τα σκάνδαλα!!! Όπου λέει, θα γίνει έρευνα, απ' όλους τους σοφούς βουλευτές μας, έρευνα σε βάθος, για να αποδοθούν επιτέλους ευθύνες σ' αυτούς που φταίνε.... Μην είσαι όμως βλάκας, πολιτικές ευθύνες θα αποδωθούν, όχι ποινικές...αυτές δεν υπάρχουν και αν υπάρχει και καμιά, έχει ήδη παραγραφεί। Αλλά σημασία έχει να δώσουμε θέαμα στον κόσμο....ο λαός διψάει για αίμαι...και μετά όλα θα πάρουν το δρόμο τους।
Ποιος θα είναι αυτός ο δρόμος; Τον έδειχνε η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία πριν δύο εβδομάδες...."πάμε σε αλλάγες στο πολιτικό σύστημα"...ποιοι το έλεγαν αυτό; Ο πρωθυπουργός, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, ο πρόεδρος του ΣΕΒ και διάφοροι άλλοι αποκελιστικοί εκπρόσωποι της ελίτ (πολιτικής, οικονομικής και εργασιακής ελίτ)। Να αλλάξει το σύστημα, γιατί ο κόσμος αρχίζει και μας φτύνει, αλλά να το αλλάξουμε εμείς...οι ίδιοι που το δημιουργήσαμε, οι ίδιοι που το αποτελούμε, οι ίδιοι που φέραμε τους πολλούς αυτής της χώρας, σ' αυτό το χάλι....Τόσο όμορφα κι απλά...
Έχουμε μια μεγάλη οικονομική κρίση, που για κάποιους είναι αποκλειστικά κρίση του καπιταλιστικού συστήματος। Ταυτόχρονα έχουμε και μια ουσιαστική κατάρρευση της εθνικής μας οικονομίας λόγω του υπερβολικού χρέους και ελείμματος। Θα ήταν παράλογο να ισχυριστεί κανείς ότι όλα αυτά δεν θα έπρεπε να αντιμετωπισθούν με κάποιο τρόπο। Και οι κυβερνώντες πήραν τα κατά τη γνώμη τους (;) απαραίτητα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης। Ας τα δούμε σε γενικές γραμμές για να δούμε και που πιθανότατα θα οδηγήσουν।
Σφαγή των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων (με μειώσεις από δύο έως πέντε χιλιάδες ευρώ το χρόνο) και σφαγή όλων των συντάξεων (μικρών και μεγάλων)
Ένα ολοκαίνουργιο ασφαλιστικό σύστημα, στη λογική ότι κάτι πρέπει να γίνει, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει υγιής συνέχεια ενός ασφαλιστικού συστήματος που είναι σήμερα υπό κατάρρευση।
Ένα επίσης φορολογικό νομοσχέδιο, με νές κλίμακες και νέους συντελεστές, βασισμένο στη λογική ότι πρέπει επιτέλους να πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες (;)
Ταυτόχρονη αύξηση σχεδόν όλων των έμμεσων φόρων (π।χ। φόρος στα καύσιμα, στα τσιγάρα, αύξηση του ΦΠΑ κτλ)
Διάφορες εξεταστικές επιτροπές της βουλής που ψάχνουν να βρουν τους ενόχους στα σκάνδαλα των προηγούμενων κυβερνήσεων।
Αυτά είναι σε γενικές γραμμές τα θέματα της επικαιρότητας που αναφέρονται από τα ΜΜΕ, τα σχετιζόμενα με την κρήση। Όλα αυτά έχουν όπως είναι φυσικό και κάποιες επιπτώσεις...ας τις δούμε κι αυτές, για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα।
Οι μειώσεις μισθών και συντάξεων οδηγούν σε ένα και μόνο αποτέλεσμα...σταδιακή πορεία όλο και περισσότερων ανθρώπων στη φτώχεια। Μείωση εισοδήματος σημαίνει, μείωση αγοραστικής δύναμης, που έχει σαν αποτέλεσμα την ελαχιστοποίηση κάλυψης βασικών αναγκών (και όχι μείωση της πολυτελούς ζωής...γιατί αυτή δεν αφορά τους πολλούς)। Η μείωση της αγοραστικής δύναμης έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα την μείωση του τζίρου των επιχειρήσεων (όχι τόσο των μεγάλων πολυεθνικών που έχουν δραστηριότητες σε διάφοερες χώρες, αλλά κυρίως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που απασχολούν κόσμο)। Έχει κανείς την εντύπωση ότι η μείωση του τζίρου θα οδηγήσει σε μείωση των τιμών; Το πρώτο αποτέλεσμα θα είναι (και είναι ήδη) οι μειώσεις στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα (κι ας λένε ότι στον ιδιωτικό τομέα δεν θα υπάρξουν μειώσεις μισθών και κόψιμο επιδομάτων), στη συνέχεια οι απολύσεις και τέλος το κλείσιμο μαγαζιών, που έχει ως συνέπεια τη δημιουργία και νέων ανέργων....που και αυτοί θα έχουν ακόμα λιγότερο (έως ανύπαρκτο εισόδημα), που θα οδηγήσει σε μείωση της αογραστικής δύναμης με όλα τα παραπάνω αποτελέσματα....φαύλος κύκλος δηλαδή।
Ενα ασφαλιστικό σύστημα που ουσιαστικά λέει το εξής απλό...είναι λάθος να νομίζεις ότι δεν θα βγεις ποτέ στη σύνταξη, όπως λένε διάφοροι κακόπιστοι। Αρκεί να έχεις την τύχη με το μέρος σου...να είσαι καλός μαθητής (σε ένα υπό κατάρρευση εκπαιδευτικό σύστημα, που συνεχίζει να υπάρχει χάρις στην "τρέλα" κάποιων εκπαιδευτικών, που εξακολουθούν να πιστεύουν οι "αφελείς" ότι ασκούν λειτούργημα, που μπαίνουν και στα μαύρα κατάστοιχα των συναδέλφων τους)...έτσι ώστε να περάσεις σε κάποιο πανεπιστήμιο (που όμως δεν σου δίνει τα απαραίτητα εφόδια για να εξασφαλίσεις το επαγγαλματικό σου μέλλον)...και αφού τα καταφέρεις όλα αυτά (πληρώνοντας αδρά την "δωρεάν παιδεία" μας) να βρεις αμέσως δουλειά στα २२-२३ χρόνια σου....εννοείτε ότι οι συνθήκες θα είναι τόσο ιδανικές, που η δουλειά που βρήκες θα είναι άριστη, με τον καλύτερο δυνατό μισθό και φυσικά δεν θα τη χάσεις ποτέ...οπότε μετά από σαράντα χρόνια θα πάρεις κι εσύ σύνταξη। Αν τώρα είσαι άτυχος και χάσεις κάποια στιγμή τη δουλειά σου ή αποφασίσεις να γίνεις γιατρός οπότε θα πρέπει να αρχίσεις να δουλεύεις μετά τα τριάντα σου ή μπεις στη διαδικασία της διαδοχικής ασφάλισης ή τέλος πάντων δεν μπορέσεις να βρεις αμέσως δουλειά....μη στεναχωριέσαι, πάλι θα πάρεις σύνταξη...εκεί γύρω στα ογδόντα। Άλλωστε το προσδόκημο ζωής έχει ανεβεί τα τελευταία χρόνια!!! Το ασφαλιστικό έχει και άλλα τραγελαφικά άρθρα, όπως αυτό που λέει ότι δεν δικαιούσαι σύνταξη χηρείας αν είσαι κάτω από πενήντα χρονών...αν τώρα είσαι άτυχη/ος και έχεις παιδιά να μεγαλώσεις και έχασες την/ τον σύντροφό σου στα σαράντα, ας μην τα έκανες...τόσο απλά।
Στο φορολογικό νομοσχέδιο πάλι, έχουμε το εξής απλό...όσοι έχουν εισόδημα κάτω από τριάντα χιλιάδες ευρώ θα έχουν μια μικρή μείωση του φόρου...του φόρου που θα καταβάλουν την επόμενη χρονιά...ταυτόχρονα όμως θα πληρώσουν όλες τις αυξήσεις των έμμεσων φόρων άμεσα!!! Γεγονός που θα οδηγήσει, όπως είναι φυσικό σε περαιτέρω μείωση του εισοδήματος, σε περαιτέρω μείωση της αγοραστικής δύναμης κτλ, κτλ, κτλ
Όλα τα παραπάνω, εκπληκτικής επινόησης, μέτρα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη φτώχεια και μόνο σ' αυτήν।
Και επειδή όπου λείπει ο άρτος δεν πρέπει να λείπουν τα θεάματα, γιατί αν λείψουν και αυτά, μπορεί το πόπολο να αρχίσει να ξυπνάει και ποιος μας σώζει μετά...έχουμε και τις εξεταστικές επιτροπές για τα σκάνδαλα!!! Όπου λέει, θα γίνει έρευνα, απ' όλους τους σοφούς βουλευτές μας, έρευνα σε βάθος, για να αποδοθούν επιτέλους ευθύνες σ' αυτούς που φταίνε.... Μην είσαι όμως βλάκας, πολιτικές ευθύνες θα αποδωθούν, όχι ποινικές...αυτές δεν υπάρχουν και αν υπάρχει και καμιά, έχει ήδη παραγραφεί। Αλλά σημασία έχει να δώσουμε θέαμα στον κόσμο....ο λαός διψάει για αίμαι...και μετά όλα θα πάρουν το δρόμο τους।
Ποιος θα είναι αυτός ο δρόμος; Τον έδειχνε η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία πριν δύο εβδομάδες...."πάμε σε αλλάγες στο πολιτικό σύστημα"...ποιοι το έλεγαν αυτό; Ο πρωθυπουργός, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, ο πρόεδρος του ΣΕΒ και διάφοροι άλλοι αποκελιστικοί εκπρόσωποι της ελίτ (πολιτικής, οικονομικής και εργασιακής ελίτ)। Να αλλάξει το σύστημα, γιατί ο κόσμος αρχίζει και μας φτύνει, αλλά να το αλλάξουμε εμείς...οι ίδιοι που το δημιουργήσαμε, οι ίδιοι που το αποτελούμε, οι ίδιοι που φέραμε τους πολλούς αυτής της χώρας, σ' αυτό το χάλι....Τόσο όμορφα κι απλά...
Τετάρτη 5 Μαΐου 2010
ΠΕΡΙ ΜΠΟΥΡΚΑΣ
Πρόστιμο πεντακοσίων ευρώ καλείται να καταβάλει μουσουλμάνα στην Ιταλία επειδή φορούσε μπούρκα....
Τη συγκεκριμένη είδηση την διάβασα σήμερα στην εφημερίδα ΕΞΠΡΕΣ με τον δημοσιογράφο να αναρωτιέται..."μηπως θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τον τρόπο σκέψης μας, περί επιβολής προστίμων ή άλλων ποινών, για τις μουσουλμάνες που φοράνε μπούρκα; Γιατί κάποια στιγμή θα πρέπει να κατανοήσει η δυτική Ευρώπη ότι πολλές φορές η συγκεκριμένη ενδυμασία δεν είναι θέμα επιβολής αλλά επιλογής"।
Προφανώς η συγκεκριμένη άποψη αναφέρεται στο γενικότερο πνεύμα ελευθερίας που πρέπει να μας διακατέχει και της ελεύθερης επιλογής μας όσον αφορά τον τρόπο ενδυμασίας। Και θα μπορούσε να είναι σωστή η άποψη, αν ήταν αποκλειστικά θέμα επιλογής। Είναι έτσι όμως; Γιατί μ' αυτή τη λογική, θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως επιλογή το να μην πηγαίνουν οι γυναίκες στο σχολείο στο Αφγανιστάν, γιατί πολύ απλά έτσι θέλουν, αυτό επιλέγουν και αυτό πράτουν।
Δεν είναι θέμα επιλογής, σε καμία περίπτωση....ακόμα και αν η γυναίκα που φοράει την μπούρκα το διατρανώνει। Είναι αποκλειστικά θέμα επιβολής, ως αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης παιδείας και μιας συγκεκριμένης κουλτούρας που επιβάλει - διατάζει τις γυναίκες σε συγκεκριμένες χώρες να ζουν μ' αυτό τον τρόπο। Κανένας - καμία σ' αυτόν τον πλανήτη, αν μεγαλώσει πραγματικά ελεύθερος/ρη δεν αποφασίζει από μόνος του να κυκλοφορεί στον κόσμο με μπούρκα। Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μουσουλμάνες που μεγάλωσαν σε κοινωνίες με διαφορετική κουλτούρα και είχαν μια τελείως διαφορετική παιδεία, δεν ακολουθούν τη συγκεκριμένη ενδυματολογική προτίμηση। Δεν είναι τυχαίο ότι γυναίκες από χώρες της δύσης που ασπάστηκαν τη συγκεκριμένη θρησκεία σε μεγάλη ηλικία, επίσης δεν έχουν παρόμοιες προτιμήσεις
Η μπούρκα επιβάλεται και διδάσκεται....και επειδή ακριβώς διδάσκεται γι αυτό και περνάει στο μυαλό των γυναικών που τη φορούν ως ελεύθερη επιλογή।
Στην τελική, είμαι αντίθετος και με το μέτρο της επιβολής προστίμων। Ένα τέτοιο μέτρο, μόνο αντιδράσεις από τη μεριά των μουσουλμάνων θα μπορούσε να προκαλέσει। Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι το συγκεκριμένο μέτρο εφαρμόστηκε σε μια πόλη της Ιταλίας με δήμαρχο που πολιτικά ανήκει στη Λέγκα του Βορρά...πολιτικός σχηματισμός με ακροδεξιές τάσεις και ταυτόχρονα ρατσιστικές απόψεις। Η πρόβλεψη δεν είναι παράλογη: επιβολή προστίμων - αντιδράσεις - πιθανά επεισόδια - για όλα φταίνε οι ξένοι...
Αν θέλει η δύση και ο "πολιτισμένος" κόσμος να πάψει να υπάρχει το φαινόμενο της μπούρκας, θα πρέπει να εστιάσει στην εκπαίδευση και στην ενημέρωση περι δημοκρατικών ελευθεριών στις συγκεκριμένες χώρες...όπου η μπούρκα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, όσον αφορά τις συνθήκες ζωής των γυναικών.
Τη συγκεκριμένη είδηση την διάβασα σήμερα στην εφημερίδα ΕΞΠΡΕΣ με τον δημοσιογράφο να αναρωτιέται..."μηπως θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τον τρόπο σκέψης μας, περί επιβολής προστίμων ή άλλων ποινών, για τις μουσουλμάνες που φοράνε μπούρκα; Γιατί κάποια στιγμή θα πρέπει να κατανοήσει η δυτική Ευρώπη ότι πολλές φορές η συγκεκριμένη ενδυμασία δεν είναι θέμα επιβολής αλλά επιλογής"।
Προφανώς η συγκεκριμένη άποψη αναφέρεται στο γενικότερο πνεύμα ελευθερίας που πρέπει να μας διακατέχει και της ελεύθερης επιλογής μας όσον αφορά τον τρόπο ενδυμασίας। Και θα μπορούσε να είναι σωστή η άποψη, αν ήταν αποκλειστικά θέμα επιλογής। Είναι έτσι όμως; Γιατί μ' αυτή τη λογική, θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως επιλογή το να μην πηγαίνουν οι γυναίκες στο σχολείο στο Αφγανιστάν, γιατί πολύ απλά έτσι θέλουν, αυτό επιλέγουν και αυτό πράτουν।
Δεν είναι θέμα επιλογής, σε καμία περίπτωση....ακόμα και αν η γυναίκα που φοράει την μπούρκα το διατρανώνει। Είναι αποκλειστικά θέμα επιβολής, ως αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης παιδείας και μιας συγκεκριμένης κουλτούρας που επιβάλει - διατάζει τις γυναίκες σε συγκεκριμένες χώρες να ζουν μ' αυτό τον τρόπο। Κανένας - καμία σ' αυτόν τον πλανήτη, αν μεγαλώσει πραγματικά ελεύθερος/ρη δεν αποφασίζει από μόνος του να κυκλοφορεί στον κόσμο με μπούρκα। Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μουσουλμάνες που μεγάλωσαν σε κοινωνίες με διαφορετική κουλτούρα και είχαν μια τελείως διαφορετική παιδεία, δεν ακολουθούν τη συγκεκριμένη ενδυματολογική προτίμηση। Δεν είναι τυχαίο ότι γυναίκες από χώρες της δύσης που ασπάστηκαν τη συγκεκριμένη θρησκεία σε μεγάλη ηλικία, επίσης δεν έχουν παρόμοιες προτιμήσεις
Η μπούρκα επιβάλεται και διδάσκεται....και επειδή ακριβώς διδάσκεται γι αυτό και περνάει στο μυαλό των γυναικών που τη φορούν ως ελεύθερη επιλογή।
Στην τελική, είμαι αντίθετος και με το μέτρο της επιβολής προστίμων। Ένα τέτοιο μέτρο, μόνο αντιδράσεις από τη μεριά των μουσουλμάνων θα μπορούσε να προκαλέσει। Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι το συγκεκριμένο μέτρο εφαρμόστηκε σε μια πόλη της Ιταλίας με δήμαρχο που πολιτικά ανήκει στη Λέγκα του Βορρά...πολιτικός σχηματισμός με ακροδεξιές τάσεις και ταυτόχρονα ρατσιστικές απόψεις। Η πρόβλεψη δεν είναι παράλογη: επιβολή προστίμων - αντιδράσεις - πιθανά επεισόδια - για όλα φταίνε οι ξένοι...
Αν θέλει η δύση και ο "πολιτισμένος" κόσμος να πάψει να υπάρχει το φαινόμενο της μπούρκας, θα πρέπει να εστιάσει στην εκπαίδευση και στην ενημέρωση περι δημοκρατικών ελευθεριών στις συγκεκριμένες χώρες...όπου η μπούρκα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, όσον αφορά τις συνθήκες ζωής των γυναικών.
Κυριακή 2 Μαΐου 2010
ΟΙ ३ ΑΛΗΤΕΣ
Παρακολούθησα σήμερα την εκπομπή "φάκελοι" στον ΣΚΑΪ, με καλεσμένους τρεις πρώην υπουργούς οικονομικών। Αλογοσκούφης, Παπαντωνίου, Μάνος।
Σήμερα, μια μέρα μαύρη για τη χώρα, ήταν καλεσμένοι στην τηλεόραση τρεις από τους κύριους υπαίτιους της σημερινής κατάντιας। Και οι τρεις δημοσιογράφοι κυριολεκτικά τους χάιδεψαν। Αντί να τους ξεσκίσουν τους μιλούσαν στον πληθυντικό। Αντί να τους εξαναγκάσουν να ζητήσουν έστω και μια συγνώμη, έτσι για τα μάτια του κόσμου, τους άκουγαν να υπεραμύνονται των πολιτικών τους...πολιτικών που χωρίς καμιά αμφιβολία έφεραν εδώ τα πράγματα। Έφτασε μάλιστα στο σημείο ο γελείος Αλογοσκούφης (που δεν είναι απλά εκφραστής, αλλά εκπρόσωπος της ελίτ) να πει το εξής: η φορολογική πολιτική είναι τελείως λάθος....κακώς ανέβηκε η φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας - πρέπει να μειωθούν κι άλλο οι φορολογικοί συντελεστές των επιχειρήσεων - να μειωθούν οι άμεσοι φόροι - να αυξηθούν οι έμμεσοι φόροι !!! Όλα αυτά τα καταπληκτικά και δεν τον πήραν με τις πέτρες!!! Ούτε φυσικά και τους άλλους δύο, εκπροσώπους τις πιο ενδοτικής πολιτικής που ακολουθήθηκε στην νεότερη ιστορία της χώρας μας।
Αλλά....υπάρχει και ένα αλλά....τα μηνύματα είναι αισιόδοξα....αυτό που έγινε με τον Κακλαμάνη στην Αθήνα ελπίζω να είναι μόνο η αρχή!!! Δεν μπορεί, όλο και κάποιον απ΄όλα αυτά τα λαμόγια θα συναντήσουμε। Ενα φτύσιμο, ένα βρισίδι, ένα γιούχα, δεν είναι καθόλου κακή ιδέα। Και να μη μείνουμε σε υπουργούς και βουλευτές, να κοιτάξουμε και τους πρώην, να δούμε και τους δημάρχους με τους παρατρεχάμενους τους...λέτε να είναι λιγότερο λαμόγια αυτοί;;;
Σήμερα, μια μέρα μαύρη για τη χώρα, ήταν καλεσμένοι στην τηλεόραση τρεις από τους κύριους υπαίτιους της σημερινής κατάντιας। Και οι τρεις δημοσιογράφοι κυριολεκτικά τους χάιδεψαν। Αντί να τους ξεσκίσουν τους μιλούσαν στον πληθυντικό। Αντί να τους εξαναγκάσουν να ζητήσουν έστω και μια συγνώμη, έτσι για τα μάτια του κόσμου, τους άκουγαν να υπεραμύνονται των πολιτικών τους...πολιτικών που χωρίς καμιά αμφιβολία έφεραν εδώ τα πράγματα। Έφτασε μάλιστα στο σημείο ο γελείος Αλογοσκούφης (που δεν είναι απλά εκφραστής, αλλά εκπρόσωπος της ελίτ) να πει το εξής: η φορολογική πολιτική είναι τελείως λάθος....κακώς ανέβηκε η φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας - πρέπει να μειωθούν κι άλλο οι φορολογικοί συντελεστές των επιχειρήσεων - να μειωθούν οι άμεσοι φόροι - να αυξηθούν οι έμμεσοι φόροι !!! Όλα αυτά τα καταπληκτικά και δεν τον πήραν με τις πέτρες!!! Ούτε φυσικά και τους άλλους δύο, εκπροσώπους τις πιο ενδοτικής πολιτικής που ακολουθήθηκε στην νεότερη ιστορία της χώρας μας।
Αλλά....υπάρχει και ένα αλλά....τα μηνύματα είναι αισιόδοξα....αυτό που έγινε με τον Κακλαμάνη στην Αθήνα ελπίζω να είναι μόνο η αρχή!!! Δεν μπορεί, όλο και κάποιον απ΄όλα αυτά τα λαμόγια θα συναντήσουμε। Ενα φτύσιμο, ένα βρισίδι, ένα γιούχα, δεν είναι καθόλου κακή ιδέα। Και να μη μείνουμε σε υπουργούς και βουλευτές, να κοιτάξουμε και τους πρώην, να δούμε και τους δημάρχους με τους παρατρεχάμενους τους...λέτε να είναι λιγότερο λαμόγια αυτοί;;;
ΠΩΣ ΤΟ ΛΕΝΕ;;; (συνέχεια)
....
Και κάποια στιγμή, δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά...ανακαλύπτεις, πάλι με φόβο, πάλι με ενοχές, ότι ίσως και να μην έχει αξία, αν δεν το αποκαλύψεις...και το κάνεις, το λες και δε σε νοιάζει...δε σε νοιάζει, γιατί είναι τόσο όμορφο!!!
Και μόνο που υπάρχει....αξίζει!!!
Και κάποια στιγμή, δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά...ανακαλύπτεις, πάλι με φόβο, πάλι με ενοχές, ότι ίσως και να μην έχει αξία, αν δεν το αποκαλύψεις...και το κάνεις, το λες και δε σε νοιάζει...δε σε νοιάζει, γιατί είναι τόσο όμορφο!!!
Και μόνο που υπάρχει....αξίζει!!!
Τρίτη 23 Μαρτίου 2010
H ΜΝΗΜΗ...
Την περασμένη Κυριακή συμπληρώθηκαν 7 χρόνια από τη μερά που καθισμένοι αναπαυτικά στις πολυθρόνες μας παρακολουθούσαμε με ανοιχτό το στόμα τις λάμψεις, τους κρότους, τις εκρήξεις, την είδειξη δύναμης, την απαξιώση της ανθρώπινης ζωής...και λίγες μέρες μετά, πάντα αραχτοί στον καναπέ (πιθανότατα καταναλώνοντας ποπ-κορν και μπύρες...είχαμε συνηθίσει άλλωστε, είχαμε ξεπεράσει το πρώτο σοκ) παρακολουθούσαμε την εντυπωσιακή επέλαση των αρμάτων (σαν παρέλαση έμοιαζε) και τους από αέρος βομβαρδισμούς των πόλεων.
Πόσο μακρινά είναι σήμερα όλα αυτά; 7 χρόνια από την έναρξη του πολέμου στο Ιρακ. Πόσο εξασθένησε η μνήμη; Ακόμα και στις Η.Π.Α. οι διαδηλωτές μπροστά στο Λευκό Οίκο (μιλάμε πάντα γι αυτούς του "γραφικούς" που αρνούνται να υποταχθούν) ήταν λιγότεροι από κάθε άλλη χρονιά.
Τα γεγονότα είναι λίγο πολύ γνωστά...τα ψέμματα, οι νεκροί (και από τις δύο μεριές), ο πόνος, η ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού, τα βασανιστήρια, τα εντός της χώρας μίση. Όλα αυτά έχουν ειπωθεί πολλές φορές και θα ειπωθούν άλλες τόσες.
Ενα θέμα όμως εξακολουθεί να παραμένει ανοικτό. Οι υπεύθυνοι της τραγωδίας στο Ιρακ, θα πληρώσουν κάποια στιγμή; Το Διεθνές Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου θα εξακολουθήσει να αφορά μόνο τους ηττημένους; Μήπως εκεί θα πρέπει να καθήσουν κάποια στιγμή, ο Μπους, ο Μπλερ και τα τσιράκια τους;
Πόσο μακρινά είναι σήμερα όλα αυτά; 7 χρόνια από την έναρξη του πολέμου στο Ιρακ. Πόσο εξασθένησε η μνήμη; Ακόμα και στις Η.Π.Α. οι διαδηλωτές μπροστά στο Λευκό Οίκο (μιλάμε πάντα γι αυτούς του "γραφικούς" που αρνούνται να υποταχθούν) ήταν λιγότεροι από κάθε άλλη χρονιά.
Τα γεγονότα είναι λίγο πολύ γνωστά...τα ψέμματα, οι νεκροί (και από τις δύο μεριές), ο πόνος, η ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού, τα βασανιστήρια, τα εντός της χώρας μίση. Όλα αυτά έχουν ειπωθεί πολλές φορές και θα ειπωθούν άλλες τόσες.
Ενα θέμα όμως εξακολουθεί να παραμένει ανοικτό. Οι υπεύθυνοι της τραγωδίας στο Ιρακ, θα πληρώσουν κάποια στιγμή; Το Διεθνές Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου θα εξακολουθήσει να αφορά μόνο τους ηττημένους; Μήπως εκεί θα πρέπει να καθήσουν κάποια στιγμή, ο Μπους, ο Μπλερ και τα τσιράκια τους;
Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010
ΣΤΡΑΒΟΣ ΕΙΝ' Ο ΓΥΑΛΟΣ Ή ΣΤΡΑΒΑ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΜΕ;
Εδώ και αρκετό καιρό συμβαίνει κάτι παράξενο στην κοινωνία - χώρα μας. Είναι γεγονός, ότι η κρίση που μας έχει χτυπήσει την πόρτα και μεγάλη είναι και αφορά κυρίως τους αδύνατους (όπως κάθε κρίση). Είναι επίσης γεγονός ότι τα μέτρα που λαμβάνονται σε κάθε κρίση και φυσικά και στη σημερινή πλήτουν τους οικονομικά ασθενέστερους, είτε με την μείωση των εισοδημάτων, είτε με την αύξηση των έμμεσων φόρων και στην προκειμένη περίπτωση με το συνδυασμό και των δύο. Η σημερινή κρίση ήταν εδώ και πριν τις τελευταίες εκλογές, ίσως να την έβλεπαν μόνο οι γνωρίζοντες, ίσως να την υποψιάζονταν κάποιοι από τους υπόλοιπους, η ουσία είναι ότι ήταν εδώ.
Και σ' αυτό ακριβώς το σημείο, υπάρχει το παράδοξο. Ενώ η συγκεκριμένη κρίση αναφέρεται απ' όλους ως κρίση του συστήματος, κρίση του κεφαλαίου, κρίση των τραπεζών, κρίση του καπιταλιστικού συστήματος...θα περίμενε κανείς, όλη αυτή η αντίδραση που υπάρχει απ' αυτούς που κυρίως πλήτωνται να αποτυπωθεί κάπου. Και αν υπάρχει ένας ασφαλής τρόπος αποτύπωσης αυτής της δυσαρέσκειας - αντίδρασης, λογικά αυτός είναι η κάλπη. Και αν υπάρχει όντως ένας διαφορετικός δρόμος για την έξοδο από την κρίση, αυτός θα έπρεπε κυρίως να εκφράζεται από τα κόμματα της αριστεράς, που το πνεύμα τους είναι αντίθετο με τον καπιταλισμό. Λογικά, το κάθε πρωτοκλασάτο στέλεχος αυτών των κομμάτων θα απαντήσει : υπάρχουν οι λύσεις, εμείς τις προτείνουμε, αλλά κανείς δεν τις ακολουθεί, γιατί έτσι θέλει το σύστημα. Πιθανόν να έχει και δίκιο....όμως...
Το μεν ΚΚΕ κρατάει μια σταθερή πολιτική γραμμή, εδώ και χρόνια, σχετικά με την μάχη ενάντια στον καπιταλισμό. Είναι γεγονός ότι αυτή η σταθερότητα, άσχετα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με τις απόψεις, είναι καταρχήν σεβαστή και ταυτόχρονα λογική με βάση τις αρχές του κόμματος. Από την άλλη μεριά, το ΚΚΕ έχει να αντιμετωπίσει την αμφισβήτηση που προκύπτει από την διαρκή στήριξη του, επί δεκαετίες, στη γραμμή και στις λογικές ενός συστήματος που εφαρμόστηκε στην ΕΣΣΔ και πλέον δεν υπάρχει, γιατί προφανώς δεν μπορούσε να συνεχίσει να υπάρχει. Το ίδιο το σύστημα κατέρρευσε από τα μέσα. Μετά το πρώτο μούδιασμα λοιπόν, είναι λογικό να υπάρχει η αμφισβήτηση από τον κόσμο, για το τι νέο θα μπορούσε να φέρει αυτό το κόμμα.
Ο δε ΣΥΡΙΖΑ και οι συνιστώσες του (κυρίως ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ), κρατάει επίσης εδώ και χρόνια μια σταθερή μαχητική στάση ενάντια στο σύστημα, εκφράζοντας πολλές διαφορετικές απόψεις σε σχέση με το ΚΚΕ, που θα τολμούσε να πει κανείς ότι βρίσκονται πιο κοντά στην πραγματικότητα και ταυτόχρονα δεν επλήγει τόσο σημαντικά από την κατάρρευση του συστήματος στην ΕΣΣΔ, λόγω του ότι στο σχετικά μακρινό παρελθόν είχε κρατήσει κριτική και διαφορετική στάση από τον υπαρκτό σοσιαλισμό.
Το παράδοξο βρίσκεται λοιπόν στο ότι ενώ υπάρχουν διαφορετικές προτεινόμενες λύσεις από την αριστερά, αυτό δεν προκύπτει ως θετικό αποτέλεσμα στην κάλπη. Και αν για το ΚΚΕ οι λόγοι είναι εύκολο να διατυπωθούν (προκύπτουν κυρίως από τις εμμονές και τις αγκυλώσεις του κόμματος σε ένα αποτυχημένο παρελθόν...βλέπε την πρόσφατη σχεδόν αγιοποίηση του Στάλιν), με το άλλο κοινοβουλετικό κόμμα της αριστεράς τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Πως γίνεται να αποτελείς, όπως λες, τη μόνη λύση διατυπώνοντας πολλές φορές σωστές απόψεις και σωστά μέτρα και κάθε φορά να κάνεις τάμα για να μπεις στη βουλή;
Οι πολλές και διαφορετικές απόψεις, οι διάφορες τάσεις, πρέπει να υπάρχουν σε ένα κόμμα, γιατί αυτή είναι κυρίως η ουσία της δημοκρατίας....που λογικά και πρώτα απ' όλα, πρέπει να ξεκινάει μέσα από τα ίδια τα κόμματα. Το πρόβλημα ίσως να είναι οι εκφραστές αυτών των απόψεων. Είναι γεγονός ότι εδώ και 15-20 χρόνια, με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις, κυριαρχούν στο χώρο τα ίδια και τα ίδια άτομα. Έχουν ποτέ σκεφτεί ότι μπορεί αυτοί οι ίδιοι να αποτελούν το πρόβλημα; Έχουν ποτέ σκεφτεί ότι μπορεί ο κόσμος να έχει αρχίσει να τους βαριέται; Έχουν ποτέ σκεφτεί ότι λογικά ο νέος πολίτης θα περίμενε από ένα αριστερό και προοδευτικό κόμμα να έχει στο προσκήνιο εκτός από νέες ιδέες και νέους ανθρώπους; Έχουν ποτέ σκεφτεί ότι το πρόβλημα μπορεί να είναι η διαρκής εσωστρέφεια και οι προσωπικές αντιπαραθέσεις, που κρατάνε από το 1991 μέχρι σήμερα; Έχουν ποτέ σκεφτεί ότι μπορεί να ήρθε η ώρα να βγουν στη σύνταξη;
Δεν φταίει για όλα το σύστημα. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το σύστημα, το όποιο σύστημα, πάντα θα υπερασπίζεται τα συμφέροντά του, γιατί αυτή είναι η δουλειά του. Και θα το κάνει πάντα με κάθε τρόπο. Θέλετε ένα παράδειγμα; Χτες είχε γενική απεργία από την ΑΔΕΔΥ και την ΓΣΣΕ...μπορεί και να έγινε χαμός....μπορεί η συμμετοχή να ξεπέρασε και το 80%....μπορεί και να απέτυχε η απεργία....μπορεί οι δυνάμεις καταστολής να χτύπησαν κόσμο...μπορεί να έγιναν χίλια δυο πράγματα. Τα έμαθε κανείς; Στην γενική απεργεία συμμετείχαν και οι δημοσιογράφοι στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Για ένα 24ωρο δεν υπήρχαν ειδήσεις, από τις σημαντικότερες κινητοποιήσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Σήμερα, είναι πιθανό να μάθουμε κάποια πράγματα, πιθανότατα χωρίς πολλές λεπτομέρειες.
Να διευκρινίσω ότι δεν ήμουν και δεν είμαι κατά, οποιασδήποτε απεργίας. Πόσο λογικό είναι όμως να απεργεί ταυτόχρονα ο μόνος που έχει τη δυνατότητα να μεταδώσει στον κόσμο τα νέα από την απεργία; Και δεν μιλάμε για μια οποιαδήποτε απεργία, ενός και μόνο κλάδου, αλλά για γενική απεργία. Τι εμποδίζει τους δημοσιογράφους να κυρήξουν 48ωρη ή και μεγαλύτερη απεργία, αλλά όχι τη μέρα που έχει γενική απεργία;
Και αναρωτιέμαι τελικά....όλα αυτά τα μεγαλοστελέχη των κομμάτων της αριστεράς, δεν μπορούν να σκεφτούν τα αυτονόητα; Δεν μπορούν να μιλήσουν στους συνδικαλιστές δημοσιογράφους, γι αυτό που λέει η κοινή λογική; Αν το πρόβλημα είναι η μη συμμετοχή στις απεργίες, πως θα ξεσηκώσεις αυτόν που απουσιάζει αν δεν του δείξεις τι σημαίνει απεργία, τον παλμό μιας διαδήλωσης, την αντίδραση του κόσμου; Ας μην ξεχνάμε, ότι η μεγάλη αντίδραση και ο ξεσηκωμός τον Δεκέμβρη του 2008, ξεκίνησε μεν από τήν τραγική δολοφονία του 15χρονου, αλλά κορυφώθηκε μετά το πρώτο κύμα διαδηλώσεων. Είναι τυχαίο;
Χρειάζεται τόσο πολύ μυαλό για να τα σκεφτείς αυτά ή μήπως χρειάζεται κάποιοι να βγουν από το καβούκι τους και να στήσουν και λίγο αυτί για να ακούσουν τις μουρμουρίζει ο κόσμος στους δρόμους και τα καφενεία;
Αλλά για να μην κατηγορούμε μόνο τα δύο κόμματα εξουσίας, πολλοί από τους "μεγάλους" της αριστεράς είναι βολεμένοι στην κομματική τους θεσούλα, που τους προσφέρει και δωρεάν δημοσιότητα και κύρος στα εσωκομματικά και σχεδόν σίγουρη επανεκλογή....η μόνη αγωνία που φαίνεται να έχουν είναι να μπει το κόμμα στη βουλή (για τον ΣΥΡΙΖΑ μιλάω)....αλλά και να μην μπει, πάλι πρώτες μούρες στα κανάλια θα είναι.
Δεν είναι πάντα στραβός ό γυαλός...κάποιες φορές μπορεί και είναι...τις περισσότερες στραβά αρμενίζουμε.
Και σ' αυτό ακριβώς το σημείο, υπάρχει το παράδοξο. Ενώ η συγκεκριμένη κρίση αναφέρεται απ' όλους ως κρίση του συστήματος, κρίση του κεφαλαίου, κρίση των τραπεζών, κρίση του καπιταλιστικού συστήματος...θα περίμενε κανείς, όλη αυτή η αντίδραση που υπάρχει απ' αυτούς που κυρίως πλήτωνται να αποτυπωθεί κάπου. Και αν υπάρχει ένας ασφαλής τρόπος αποτύπωσης αυτής της δυσαρέσκειας - αντίδρασης, λογικά αυτός είναι η κάλπη. Και αν υπάρχει όντως ένας διαφορετικός δρόμος για την έξοδο από την κρίση, αυτός θα έπρεπε κυρίως να εκφράζεται από τα κόμματα της αριστεράς, που το πνεύμα τους είναι αντίθετο με τον καπιταλισμό. Λογικά, το κάθε πρωτοκλασάτο στέλεχος αυτών των κομμάτων θα απαντήσει : υπάρχουν οι λύσεις, εμείς τις προτείνουμε, αλλά κανείς δεν τις ακολουθεί, γιατί έτσι θέλει το σύστημα. Πιθανόν να έχει και δίκιο....όμως...
Το μεν ΚΚΕ κρατάει μια σταθερή πολιτική γραμμή, εδώ και χρόνια, σχετικά με την μάχη ενάντια στον καπιταλισμό. Είναι γεγονός ότι αυτή η σταθερότητα, άσχετα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με τις απόψεις, είναι καταρχήν σεβαστή και ταυτόχρονα λογική με βάση τις αρχές του κόμματος. Από την άλλη μεριά, το ΚΚΕ έχει να αντιμετωπίσει την αμφισβήτηση που προκύπτει από την διαρκή στήριξη του, επί δεκαετίες, στη γραμμή και στις λογικές ενός συστήματος που εφαρμόστηκε στην ΕΣΣΔ και πλέον δεν υπάρχει, γιατί προφανώς δεν μπορούσε να συνεχίσει να υπάρχει. Το ίδιο το σύστημα κατέρρευσε από τα μέσα. Μετά το πρώτο μούδιασμα λοιπόν, είναι λογικό να υπάρχει η αμφισβήτηση από τον κόσμο, για το τι νέο θα μπορούσε να φέρει αυτό το κόμμα.
Ο δε ΣΥΡΙΖΑ και οι συνιστώσες του (κυρίως ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ), κρατάει επίσης εδώ και χρόνια μια σταθερή μαχητική στάση ενάντια στο σύστημα, εκφράζοντας πολλές διαφορετικές απόψεις σε σχέση με το ΚΚΕ, που θα τολμούσε να πει κανείς ότι βρίσκονται πιο κοντά στην πραγματικότητα και ταυτόχρονα δεν επλήγει τόσο σημαντικά από την κατάρρευση του συστήματος στην ΕΣΣΔ, λόγω του ότι στο σχετικά μακρινό παρελθόν είχε κρατήσει κριτική και διαφορετική στάση από τον υπαρκτό σοσιαλισμό.
Το παράδοξο βρίσκεται λοιπόν στο ότι ενώ υπάρχουν διαφορετικές προτεινόμενες λύσεις από την αριστερά, αυτό δεν προκύπτει ως θετικό αποτέλεσμα στην κάλπη. Και αν για το ΚΚΕ οι λόγοι είναι εύκολο να διατυπωθούν (προκύπτουν κυρίως από τις εμμονές και τις αγκυλώσεις του κόμματος σε ένα αποτυχημένο παρελθόν...βλέπε την πρόσφατη σχεδόν αγιοποίηση του Στάλιν), με το άλλο κοινοβουλετικό κόμμα της αριστεράς τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Πως γίνεται να αποτελείς, όπως λες, τη μόνη λύση διατυπώνοντας πολλές φορές σωστές απόψεις και σωστά μέτρα και κάθε φορά να κάνεις τάμα για να μπεις στη βουλή;
Οι πολλές και διαφορετικές απόψεις, οι διάφορες τάσεις, πρέπει να υπάρχουν σε ένα κόμμα, γιατί αυτή είναι κυρίως η ουσία της δημοκρατίας....που λογικά και πρώτα απ' όλα, πρέπει να ξεκινάει μέσα από τα ίδια τα κόμματα. Το πρόβλημα ίσως να είναι οι εκφραστές αυτών των απόψεων. Είναι γεγονός ότι εδώ και 15-20 χρόνια, με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις, κυριαρχούν στο χώρο τα ίδια και τα ίδια άτομα. Έχουν ποτέ σκεφτεί ότι μπορεί αυτοί οι ίδιοι να αποτελούν το πρόβλημα; Έχουν ποτέ σκεφτεί ότι μπορεί ο κόσμος να έχει αρχίσει να τους βαριέται; Έχουν ποτέ σκεφτεί ότι λογικά ο νέος πολίτης θα περίμενε από ένα αριστερό και προοδευτικό κόμμα να έχει στο προσκήνιο εκτός από νέες ιδέες και νέους ανθρώπους; Έχουν ποτέ σκεφτεί ότι το πρόβλημα μπορεί να είναι η διαρκής εσωστρέφεια και οι προσωπικές αντιπαραθέσεις, που κρατάνε από το 1991 μέχρι σήμερα; Έχουν ποτέ σκεφτεί ότι μπορεί να ήρθε η ώρα να βγουν στη σύνταξη;
Δεν φταίει για όλα το σύστημα. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το σύστημα, το όποιο σύστημα, πάντα θα υπερασπίζεται τα συμφέροντά του, γιατί αυτή είναι η δουλειά του. Και θα το κάνει πάντα με κάθε τρόπο. Θέλετε ένα παράδειγμα; Χτες είχε γενική απεργία από την ΑΔΕΔΥ και την ΓΣΣΕ...μπορεί και να έγινε χαμός....μπορεί η συμμετοχή να ξεπέρασε και το 80%....μπορεί και να απέτυχε η απεργία....μπορεί οι δυνάμεις καταστολής να χτύπησαν κόσμο...μπορεί να έγιναν χίλια δυο πράγματα. Τα έμαθε κανείς; Στην γενική απεργεία συμμετείχαν και οι δημοσιογράφοι στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Για ένα 24ωρο δεν υπήρχαν ειδήσεις, από τις σημαντικότερες κινητοποιήσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Σήμερα, είναι πιθανό να μάθουμε κάποια πράγματα, πιθανότατα χωρίς πολλές λεπτομέρειες.
Να διευκρινίσω ότι δεν ήμουν και δεν είμαι κατά, οποιασδήποτε απεργίας. Πόσο λογικό είναι όμως να απεργεί ταυτόχρονα ο μόνος που έχει τη δυνατότητα να μεταδώσει στον κόσμο τα νέα από την απεργία; Και δεν μιλάμε για μια οποιαδήποτε απεργία, ενός και μόνο κλάδου, αλλά για γενική απεργία. Τι εμποδίζει τους δημοσιογράφους να κυρήξουν 48ωρη ή και μεγαλύτερη απεργία, αλλά όχι τη μέρα που έχει γενική απεργία;
Και αναρωτιέμαι τελικά....όλα αυτά τα μεγαλοστελέχη των κομμάτων της αριστεράς, δεν μπορούν να σκεφτούν τα αυτονόητα; Δεν μπορούν να μιλήσουν στους συνδικαλιστές δημοσιογράφους, γι αυτό που λέει η κοινή λογική; Αν το πρόβλημα είναι η μη συμμετοχή στις απεργίες, πως θα ξεσηκώσεις αυτόν που απουσιάζει αν δεν του δείξεις τι σημαίνει απεργία, τον παλμό μιας διαδήλωσης, την αντίδραση του κόσμου; Ας μην ξεχνάμε, ότι η μεγάλη αντίδραση και ο ξεσηκωμός τον Δεκέμβρη του 2008, ξεκίνησε μεν από τήν τραγική δολοφονία του 15χρονου, αλλά κορυφώθηκε μετά το πρώτο κύμα διαδηλώσεων. Είναι τυχαίο;
Χρειάζεται τόσο πολύ μυαλό για να τα σκεφτείς αυτά ή μήπως χρειάζεται κάποιοι να βγουν από το καβούκι τους και να στήσουν και λίγο αυτί για να ακούσουν τις μουρμουρίζει ο κόσμος στους δρόμους και τα καφενεία;
Αλλά για να μην κατηγορούμε μόνο τα δύο κόμματα εξουσίας, πολλοί από τους "μεγάλους" της αριστεράς είναι βολεμένοι στην κομματική τους θεσούλα, που τους προσφέρει και δωρεάν δημοσιότητα και κύρος στα εσωκομματικά και σχεδόν σίγουρη επανεκλογή....η μόνη αγωνία που φαίνεται να έχουν είναι να μπει το κόμμα στη βουλή (για τον ΣΥΡΙΖΑ μιλάω)....αλλά και να μην μπει, πάλι πρώτες μούρες στα κανάλια θα είναι.
Δεν είναι πάντα στραβός ό γυαλός...κάποιες φορές μπορεί και είναι...τις περισσότερες στραβά αρμενίζουμε.
Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010
ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΣΑΜΠΑΝΙΑ
Γέμισε ο κόσμος dvd. Από περίπτερα μέχρι πλανώδιους παράνομου πωλητές cd. Ακούστηκε ότι μετά την εξάντληση των αποθεμάτων από τα περίπτερα και τα ψικικατζίδικα, οι ίδιοι οι περιπτεριούχοι ανατύπωσαν την περίφημη ταινία, πουλώντας την αυτή τη φορά σε χαμηλότερη τιμή, για να καρπωθούν τα κέρδη!!!
Παράλληλα όλες οι πρωινο-μεσημεριανές εκπομπές της τηλεόρασης μαζί με το περίφημο δελτίο ειδήσεων του star φροντίζουν να αναπαράγουν έντεχνα καλυμμένες σκηνές, αποδοκιμάζοντας και ταπεινώνοντας κυριολεκτικά τις επιλογές της πρωταγωνίστριας.
Η πρωταγωνίστρια; Μια κοπέλα λίγο πάνω από τα 20 (δεν γνωρίζω ακριβώς την ηλικία της) που στο πρόσφατο παρελθόν πολλοί την χαρακτήριζαν βλαμένη, ηλίθια ξανθιά, τσουλάκι κτλ.
Η πρωταγωνίστρια; Ένα παιδί καμια 20αριά χρονών, που το μόνο που της έμαθαν σ' αυτά τα λίγα χρόνια της ζωής της είναι ότι το μεγάλο της όπλο για να επιβιώσει είναι η ομορφιά της. Θα μπορούσε να μένει στη διπλανή πόρτα. Θα μπορούσε να είναι η κόρη μας.
Η πρωταγωνίστρια; Μια κοπέλα-παιδί αποκλειστικό και γνήσιο προϊόν της αυθεντικής υποκουλτούρας που προσφέρουν η τηλεόραση, τα περιοδικά, οι εφημερίδες (όχι όλες), τα πρωινάδικα, οι Μενεγάκες, οι Λίτσες Πατέρες, τα ριάλιτι, τα καλλιστεία (ίσως θα πρέπει κάποια στιγμή να μάθουν τα παιδιά στο σχολείο, τη ρίζα της συγκεκριμένης λέξης και σε τι αναφέρονταν κατά την αρχαιότητα). Ουσιαστικά μιλάμε για μια τεράστια βιομηχανία που το μόνο με το οποίο ασχολείται είναι η αναζήτηση θυμάτων, προκειμένου να μεγιστοποιήσει το κέρδος της. Μόνο αυτό; Όχι βέβαια, για να προκύψουν τα θύματα, θα πρέπει συστηματικά να τα ταϊζεις και κατάλληλα.....κουτόχορτο με χυμό από βρασμένα βλήτα σερβιρισμένο κατά προτίμηση σε μπουκάλι σαμπάνιας.
Κι έχουν χυμήξει όλοι αυτοί να κατασπαράξουν το πτώμα. Κάθε πικραμένος, κραγμένος, αποτυχημένος να προλάβει να ρίξει κι αυτός την πέτρα. Μην αγχώνεσαι μεγάλε...θα προλάβεις κι εσύ...κι αν δεν προλάβεις να ρίξεις την πέτρα, θα έρθει κι η δική σου σειρά και θα γίνεις πρώτο θέμα...όλο και κάποια στραβή θα κάνεις και θα σε κατασπαράξουν οι συνάδελφοί σου. Θέλεις και παράδειγμα; Δίπλα σου το έχεις. Θυμάσαι πως ξεπουλούσε η Μενεγάκη την προσωπική της ζωή στην τηλεόραση; Για να ανεβάσει τηλεθέαση πούλησε γάμους, γέννες, βαφτίσια, άκουσε τη μοίρα των παιδιών της από τις μάγισσες και χαρτορίχτρες που μαζεύει στην εκπομπή της...ε, ήρθε και το διαζύγιο και την ξέσκισαν κανονικά οι συνάδελφοι της. Απολύτως φυσιολογικό. Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες.
Το ίδιο ακριβώς έπαθε και το θύμα των ημερών η Τζούλια. Όσο έκανε βλακειούλες και χαριτωμενίες προσπαθώντας να πουλήσει το ανύπαρκτο ταλέντο της ήταν πρώτο θέμα στις εκπομπές εθνικής βλακείας....που φυσικά τα κονομούσαν και με το παραπάνω...μόλις έκανε τη στραβή οι ίδιες εκπομπές έγιναν κοράκια.
Τόσο όμορφα και απλά...σε έναν κόσμο όμορφα και αγγελικά πλασμένο...που το μόνο που ψάχνει και αναζητά είναι το χρήμα....βγαλμένο από θύματα σαν τη Τζούλια (και την κάθε Τζούλια που της τάζουν όνειρα)...ένας κόσμος που ψάχνει το επόμενο αίμα - σεξ - ξεκατίνιασμα για να μπορέσει να επιβιώσει μέσα στην ανυπαρξία του.
Όσο για τους υπόλοιπους επικριτές και ηθικολόγους...εντάξει παιδιά...200.000 επίσημα αντίτυπα που πουλήθηκαν, χώρια τα παράνομα dvd και τα κατεβάσματα από το internet, σημαίνει ότι σχεδόν όλοι το είδαν...μην ντρέπεστε να το παραδεχθήτε...εξάλλου είναι πλέον και επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι η μαλακία δεν τύφλωσε ποτέ κανέναν. Είναι και αυτή αποτέλεσμα της συχνής κατανάλωσης κουτόχορτου και χυμού βλήτου σε μπουκάλι σαμπάνιας.
Παράλληλα όλες οι πρωινο-μεσημεριανές εκπομπές της τηλεόρασης μαζί με το περίφημο δελτίο ειδήσεων του star φροντίζουν να αναπαράγουν έντεχνα καλυμμένες σκηνές, αποδοκιμάζοντας και ταπεινώνοντας κυριολεκτικά τις επιλογές της πρωταγωνίστριας.
Η πρωταγωνίστρια; Μια κοπέλα λίγο πάνω από τα 20 (δεν γνωρίζω ακριβώς την ηλικία της) που στο πρόσφατο παρελθόν πολλοί την χαρακτήριζαν βλαμένη, ηλίθια ξανθιά, τσουλάκι κτλ.
Η πρωταγωνίστρια; Ένα παιδί καμια 20αριά χρονών, που το μόνο που της έμαθαν σ' αυτά τα λίγα χρόνια της ζωής της είναι ότι το μεγάλο της όπλο για να επιβιώσει είναι η ομορφιά της. Θα μπορούσε να μένει στη διπλανή πόρτα. Θα μπορούσε να είναι η κόρη μας.
Η πρωταγωνίστρια; Μια κοπέλα-παιδί αποκλειστικό και γνήσιο προϊόν της αυθεντικής υποκουλτούρας που προσφέρουν η τηλεόραση, τα περιοδικά, οι εφημερίδες (όχι όλες), τα πρωινάδικα, οι Μενεγάκες, οι Λίτσες Πατέρες, τα ριάλιτι, τα καλλιστεία (ίσως θα πρέπει κάποια στιγμή να μάθουν τα παιδιά στο σχολείο, τη ρίζα της συγκεκριμένης λέξης και σε τι αναφέρονταν κατά την αρχαιότητα). Ουσιαστικά μιλάμε για μια τεράστια βιομηχανία που το μόνο με το οποίο ασχολείται είναι η αναζήτηση θυμάτων, προκειμένου να μεγιστοποιήσει το κέρδος της. Μόνο αυτό; Όχι βέβαια, για να προκύψουν τα θύματα, θα πρέπει συστηματικά να τα ταϊζεις και κατάλληλα.....κουτόχορτο με χυμό από βρασμένα βλήτα σερβιρισμένο κατά προτίμηση σε μπουκάλι σαμπάνιας.
Κι έχουν χυμήξει όλοι αυτοί να κατασπαράξουν το πτώμα. Κάθε πικραμένος, κραγμένος, αποτυχημένος να προλάβει να ρίξει κι αυτός την πέτρα. Μην αγχώνεσαι μεγάλε...θα προλάβεις κι εσύ...κι αν δεν προλάβεις να ρίξεις την πέτρα, θα έρθει κι η δική σου σειρά και θα γίνεις πρώτο θέμα...όλο και κάποια στραβή θα κάνεις και θα σε κατασπαράξουν οι συνάδελφοί σου. Θέλεις και παράδειγμα; Δίπλα σου το έχεις. Θυμάσαι πως ξεπουλούσε η Μενεγάκη την προσωπική της ζωή στην τηλεόραση; Για να ανεβάσει τηλεθέαση πούλησε γάμους, γέννες, βαφτίσια, άκουσε τη μοίρα των παιδιών της από τις μάγισσες και χαρτορίχτρες που μαζεύει στην εκπομπή της...ε, ήρθε και το διαζύγιο και την ξέσκισαν κανονικά οι συνάδελφοι της. Απολύτως φυσιολογικό. Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες.
Το ίδιο ακριβώς έπαθε και το θύμα των ημερών η Τζούλια. Όσο έκανε βλακειούλες και χαριτωμενίες προσπαθώντας να πουλήσει το ανύπαρκτο ταλέντο της ήταν πρώτο θέμα στις εκπομπές εθνικής βλακείας....που φυσικά τα κονομούσαν και με το παραπάνω...μόλις έκανε τη στραβή οι ίδιες εκπομπές έγιναν κοράκια.
Τόσο όμορφα και απλά...σε έναν κόσμο όμορφα και αγγελικά πλασμένο...που το μόνο που ψάχνει και αναζητά είναι το χρήμα....βγαλμένο από θύματα σαν τη Τζούλια (και την κάθε Τζούλια που της τάζουν όνειρα)...ένας κόσμος που ψάχνει το επόμενο αίμα - σεξ - ξεκατίνιασμα για να μπορέσει να επιβιώσει μέσα στην ανυπαρξία του.
Όσο για τους υπόλοιπους επικριτές και ηθικολόγους...εντάξει παιδιά...200.000 επίσημα αντίτυπα που πουλήθηκαν, χώρια τα παράνομα dvd και τα κατεβάσματα από το internet, σημαίνει ότι σχεδόν όλοι το είδαν...μην ντρέπεστε να το παραδεχθήτε...εξάλλου είναι πλέον και επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι η μαλακία δεν τύφλωσε ποτέ κανέναν. Είναι και αυτή αποτέλεσμα της συχνής κατανάλωσης κουτόχορτου και χυμού βλήτου σε μπουκάλι σαμπάνιας.
Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010
ΟΡΓΗ
"Θα προχωρήσω σε κάθε απόφαση που χρειάζεται για να αποφύγουμε τα χειρότερα....Μπορεί αν ακούγεται εφιαλτικό, αλλά αύριο κινδυνεύουμε να μην έχουμε να πληρώσουμε όχι τον 14ο μισθό, αλλά τον 6ο, τον 5ο, τον 4ο μισθό ή τη σύνταξη.....Πρέπει να πάρουμε δύσκολες, σκληρές αποφάσεις, που σε πολλές περιπτώσεις αδικούν. Δεν είναι επιλογή, είναι αναγκαιότητα."....είπε ο πρωθυπουργός!!!
Εντυπωσιακή και ταυτόχρονα εφιαλτική δήλωση, αναφορά σε μια πραγματικότητα που από χθες τη νιώσαμε καλά. Και μάλλον τα χειρότερα δεν ήρθαν ακόμα. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι τα μέτρα είναι άδικα, εξωφρενικά και παράλογα. Χτυπάνε μόνο τους μισθωτούς, μόνο τους πολλούς, μόνο τους μη έχοντες. Αλλά είπε ο πρωθυπουργός ότι όλοι θα πρέπει να δούμε τα μέτρα με διαφορετικό μάτι...όλοι πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι για το καλό της πατρίδας...όλοι πρέπει να κάνουμε θυσίες...
Θα γίνω καλός λοιπόν...δε μπορεί, πρωθυπουργός μας είναι, σίγουρα ξέρει περισσότερα από εμάς τους κοινούς θνητούς...ας βάλουμε όλη την καλή μας διάθεση και ας υπακούσουμε. Μόνο που;;;; Όσο καλόπιστος κι αν είμαι, υπάρχει μια ερώτηση που ακόμα δεν βρίσκει απάντηση...για όλο αυτό το μπουρδέλο (αν και στα μπουρδέλα υπάρχει πάντα μια τάξη), ποιός φταίει τελικά; Μας είπαν ότι θα γίνει εξεταστική επιτροπή για να διερευνήσει το θέμα....και να βρει τους ενόχους!!! από το 2005 και μετά...τα άλλα τα σαϊνια της αξιωματικής αντιπολίτευσης είπαν να το ψάξουν από τ0 1981 και μετά...κι εγώ λέω να το ψάξουμε από το 1974 και μετά....ΚΑΙ; Άντε και βρήκαν και συμφώνησαν ότι για όλα φταίει ο Τσοβόλας (λέμε τώρα)....ΚΑΙ; Θα μπει όποιος κι αν φταίει στη φυλακή;;;; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ... Η δουλειά είναι πολύ προσεγμένα στημένη εδώ και χρόνια, ωστέ κανείς τους να μην πάθει τίποτε. Γιατί να μην πάθει όμως;;;
Όταν θέλεις να βρεις ενόχους και να αποδώσεις δικαιοσύνη για όλα υπάρχει λύση. Λύσεις που θα εξοικονομούσαν και χρήματα για το φτωχό μας κράτος, αλλά και πάνω απ' όλα θα ικανοποιούσαν το περί δικαίου αίσθημα του κόσμου.
Πως θα φαινόταν άραγε, μαζί μετά χθεσινά μέτρα να υπήρχε και μια ανακοίνωση γι αυτούς που μας οδήγησαν εδώ;;;;
π.χ. να κοπούν όλες οι συντάξεις, όλων των πρωθυπουργών - υπουργών - υφυπουργών - γενικών γραμματέων των υπουργείων από το 1974 και μετά...γιατί κάπου μέσα σ' αυτούς βρίσκονται και οι ένοχοι...και να ζουν από εδώ και πέρα, μονάχα με τη σύνταξη που θα έπαιρναν από την κανονική τους εργασία....και αν δεν δούλεψαν ποτέ, επειδή το κράτος δεν μπορεί να είναι ανάλγητο, να πάρουν την κατώτατη σύνταξη του ΟΓΑ...θα ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΑΠΟΛΥΤΑ με τον πρωθυπουργό μας....το συγκεκριμένο μέτρο θα είναι άδικο για κάποιους, αλλά μας νοιάζει;
Μπορεί τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν να μην είναι πολλά....έτσι κι αλλιώς κανείς τους δεν θα μπει στη φυλακή...αλλά το ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΙΣΘΗΜΑ θα ικανοποιηθεί.
Ένας ελεύθερα σκεπτόμενος πολίτης
Εντυπωσιακή και ταυτόχρονα εφιαλτική δήλωση, αναφορά σε μια πραγματικότητα που από χθες τη νιώσαμε καλά. Και μάλλον τα χειρότερα δεν ήρθαν ακόμα. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι τα μέτρα είναι άδικα, εξωφρενικά και παράλογα. Χτυπάνε μόνο τους μισθωτούς, μόνο τους πολλούς, μόνο τους μη έχοντες. Αλλά είπε ο πρωθυπουργός ότι όλοι θα πρέπει να δούμε τα μέτρα με διαφορετικό μάτι...όλοι πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι για το καλό της πατρίδας...όλοι πρέπει να κάνουμε θυσίες...
Θα γίνω καλός λοιπόν...δε μπορεί, πρωθυπουργός μας είναι, σίγουρα ξέρει περισσότερα από εμάς τους κοινούς θνητούς...ας βάλουμε όλη την καλή μας διάθεση και ας υπακούσουμε. Μόνο που;;;; Όσο καλόπιστος κι αν είμαι, υπάρχει μια ερώτηση που ακόμα δεν βρίσκει απάντηση...για όλο αυτό το μπουρδέλο (αν και στα μπουρδέλα υπάρχει πάντα μια τάξη), ποιός φταίει τελικά; Μας είπαν ότι θα γίνει εξεταστική επιτροπή για να διερευνήσει το θέμα....και να βρει τους ενόχους!!! από το 2005 και μετά...τα άλλα τα σαϊνια της αξιωματικής αντιπολίτευσης είπαν να το ψάξουν από τ0 1981 και μετά...κι εγώ λέω να το ψάξουμε από το 1974 και μετά....ΚΑΙ; Άντε και βρήκαν και συμφώνησαν ότι για όλα φταίει ο Τσοβόλας (λέμε τώρα)....ΚΑΙ; Θα μπει όποιος κι αν φταίει στη φυλακή;;;; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ... Η δουλειά είναι πολύ προσεγμένα στημένη εδώ και χρόνια, ωστέ κανείς τους να μην πάθει τίποτε. Γιατί να μην πάθει όμως;;;
Όταν θέλεις να βρεις ενόχους και να αποδώσεις δικαιοσύνη για όλα υπάρχει λύση. Λύσεις που θα εξοικονομούσαν και χρήματα για το φτωχό μας κράτος, αλλά και πάνω απ' όλα θα ικανοποιούσαν το περί δικαίου αίσθημα του κόσμου.
Πως θα φαινόταν άραγε, μαζί μετά χθεσινά μέτρα να υπήρχε και μια ανακοίνωση γι αυτούς που μας οδήγησαν εδώ;;;;
π.χ. να κοπούν όλες οι συντάξεις, όλων των πρωθυπουργών - υπουργών - υφυπουργών - γενικών γραμματέων των υπουργείων από το 1974 και μετά...γιατί κάπου μέσα σ' αυτούς βρίσκονται και οι ένοχοι...και να ζουν από εδώ και πέρα, μονάχα με τη σύνταξη που θα έπαιρναν από την κανονική τους εργασία....και αν δεν δούλεψαν ποτέ, επειδή το κράτος δεν μπορεί να είναι ανάλγητο, να πάρουν την κατώτατη σύνταξη του ΟΓΑ...θα ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΑΠΟΛΥΤΑ με τον πρωθυπουργό μας....το συγκεκριμένο μέτρο θα είναι άδικο για κάποιους, αλλά μας νοιάζει;
Μπορεί τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν να μην είναι πολλά....έτσι κι αλλιώς κανείς τους δεν θα μπει στη φυλακή...αλλά το ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΙΣΘΗΜΑ θα ικανοποιηθεί.
Ένας ελεύθερα σκεπτόμενος πολίτης
Τρίτη 2 Μαρτίου 2010
ΠΕΡΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ
Δίαβασα στη χθεσινή Ελευθεροτυπία την επιστολή κάποιου αναγνώστη, με θέμα την παρουσία του στο Λονδίνο, σε μια διαδήλωση. Η περιγραφή μιλούσε για μια πορεία που δεν έκλεινε όλο το οδόστρωμα παρόλο τον όγκο της, για συνθήματα που ακουγόταν συνεχώς και στα οποία έδιναν προσοχή οι περαστικοί και για την διακριτική παρουσία της αστυνομίας ή μάλλον της τροχαίας για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας.
Και έκανε ο συντάκτης της επιστολής τη σύγκριση με τα δικά μας...για τις πορείες είτε 100 είτε 20000 ανθρώπων που κλείνουν το κέντρο της πόλης, για αγανακτισμένους καταστηματάρχες για κυκλοφοριακά προβλήματα, για κούραση των πολιτών, για χαμένες εργατώρες, για χαμένα χρήματα κτλ.
Και αυτό είναι κάτι που το ακούω όλο και πιο συχνά, από πολλούς. Πόσο είναι εφικτό να περάσουμε κι εμείς σαν λαός ή σαν νοοτροπία σε ένα τέτοιο επίπεδο; Όπως οι Άγγλοι, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Αμερικανοί;
Λαοί που έχουν μάθει να είναι κυρίαρχοι, λαοί που έχουν στηρίξει την οικονομική τους ανάπτυξη στην αποικιοκρατία, λαοί που μέσα στο μυαλό τους υπάρχει η ανωτερώτητα του έθνους τους, λαοί που έχουν συνηθίσει να τους υπακούν...είναι απολύτως λογικό να διαδηλώνουν κατ' αυτό τον τρόπο.
Θα το θεωρούσα κατάντια να διαδηλώνουμε κι εμείς σαν παρατεταγμένα στρατιωτάκια....προσπαθώντας να μη χαλάσουμε τη γραμμή....να διατηρήσουμε την τάξη....να μην ταράξουμε τους άλλους. Όλο αυτό μου θυμίζει τον τρόπο που απεργούν οι Ιάπωνες!!!
Μα ποιό ακριβώς είναι τελικά το νόημα μια διαδήλωσης; Δεν είναι να φωνάξεις και να ακουστείς; Δεν είναι να έρθεις σε "σύγκρουση" (όχι κατ' ανάγκη βίαια) με την τάξη; Δεν είναι να αφυπνίσεις αυτούς που συναντάς; Δεν είναι να νιώσεις ελεύθερος, ότι εκείνη τη στιγμή παλεύεις για τα δίκια σου, όποια κι αν είναι αυτά;
Σε μια καθημερινότητα που σε προστάζει συνεχώς να σκύβεις το κεφάλι, είναι δυνατόν να σου ζητούν ή μάλλον να απαιτούν να το σκύψεις και όταν διαδηλώνεις;
Σαν χώρα είμαστε σε πολλούς τομείς πίσω, σε σχέση με αρκετές Ευρωπαϊκές. Αυτό δεν σημαίνει πως ότι κάνουν οι άλλοι είναι απαραίτητα και σωστό. Για να το θέσω και λίγο διαφορετικά...ας κρατήσουμε και κάτι δικό μας....μην ξεχνάμε ότι για κάποια πράγματα αυτοί οι ίδιοι που μας λοιδωρούν, δε σταματούν να μας ζηλεύουν.
Και έκανε ο συντάκτης της επιστολής τη σύγκριση με τα δικά μας...για τις πορείες είτε 100 είτε 20000 ανθρώπων που κλείνουν το κέντρο της πόλης, για αγανακτισμένους καταστηματάρχες για κυκλοφοριακά προβλήματα, για κούραση των πολιτών, για χαμένες εργατώρες, για χαμένα χρήματα κτλ.
Και αυτό είναι κάτι που το ακούω όλο και πιο συχνά, από πολλούς. Πόσο είναι εφικτό να περάσουμε κι εμείς σαν λαός ή σαν νοοτροπία σε ένα τέτοιο επίπεδο; Όπως οι Άγγλοι, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Αμερικανοί;
Λαοί που έχουν μάθει να είναι κυρίαρχοι, λαοί που έχουν στηρίξει την οικονομική τους ανάπτυξη στην αποικιοκρατία, λαοί που μέσα στο μυαλό τους υπάρχει η ανωτερώτητα του έθνους τους, λαοί που έχουν συνηθίσει να τους υπακούν...είναι απολύτως λογικό να διαδηλώνουν κατ' αυτό τον τρόπο.
Θα το θεωρούσα κατάντια να διαδηλώνουμε κι εμείς σαν παρατεταγμένα στρατιωτάκια....προσπαθώντας να μη χαλάσουμε τη γραμμή....να διατηρήσουμε την τάξη....να μην ταράξουμε τους άλλους. Όλο αυτό μου θυμίζει τον τρόπο που απεργούν οι Ιάπωνες!!!
Μα ποιό ακριβώς είναι τελικά το νόημα μια διαδήλωσης; Δεν είναι να φωνάξεις και να ακουστείς; Δεν είναι να έρθεις σε "σύγκρουση" (όχι κατ' ανάγκη βίαια) με την τάξη; Δεν είναι να αφυπνίσεις αυτούς που συναντάς; Δεν είναι να νιώσεις ελεύθερος, ότι εκείνη τη στιγμή παλεύεις για τα δίκια σου, όποια κι αν είναι αυτά;
Σε μια καθημερινότητα που σε προστάζει συνεχώς να σκύβεις το κεφάλι, είναι δυνατόν να σου ζητούν ή μάλλον να απαιτούν να το σκύψεις και όταν διαδηλώνεις;
Σαν χώρα είμαστε σε πολλούς τομείς πίσω, σε σχέση με αρκετές Ευρωπαϊκές. Αυτό δεν σημαίνει πως ότι κάνουν οι άλλοι είναι απαραίτητα και σωστό. Για να το θέσω και λίγο διαφορετικά...ας κρατήσουμε και κάτι δικό μας....μην ξεχνάμε ότι για κάποια πράγματα αυτοί οι ίδιοι που μας λοιδωρούν, δε σταματούν να μας ζηλεύουν.
Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010
ΝΑ ΓΕΛΑΣ
Στην παιδική χαρά στις τραμπάλες προχθές
με παγωτό χωνάκι στο χέρι
γελάς χορευτικά σ' ενός βαλς τις στροφές
ποια μάγισσα εδώ σ' έχει φέρει.
Να γελάς κι εγώ θα στο πω
το σ' αγαπώ χορεύοντας ρούμπα
σαν το Μίκυ και σαν το Σαρλό
με δυο γκριμάτσες και με μια τούμπα
Με κράκερς και ποπ-κορν μέσα στο σινεμά
γελούσες πάλι σε μια ταινία
του Τζέρι Λιούις κι έκανα εγώ στα κρυφά
στα βλέφαρά σου σκαλωμαρία.
Να γελάς κι εγώ θα στο πω
το σ' αγαπώ χορεύοντας ρούμπα
σαν το Μίκυ και σαν το Σαρλό
με δυο γκριμάτσες και με μια τούμπα.
Άκου το τραγουδάκι που μας λέει για
τη συνονόματή σου μικρή Ελένη
που κάθεται μονάχη και κλαίει ξανά
γιατί είναι σ΄άλλο κόσμο χαμένη
Μα εσύ να γελάς κι εγώ θα στο πω
το σ' αγαπώ χορεύοντας ρούμπα
σαν το Μίκυ και σαν το Σαρλό
με δυό γκριμάτσες και με μια τούμπα.
Τόσε φωτιές ανάβουν οι ανθρώποι στη γη
δεν θέλω όμως αυτά να τα ξέρεις
μ' ένα κουκλί αγκαλιά μείνε πάντα παιδί
ποτέ σου να μην υποφέρεις
Μα να γελάς κι εγώ θα στο πω
το σ' αγαπώ χορεύοντας ρούμπα
σαν το Μίκυ και σαν το Σαρλό
με δυο γκριμάτσες και με μια τούμπα
Μέσα μου πως ξυπνάνε γλυκιά μουσική
τ' αμυγδαλάκια που έχεις στα μάτια
ο Μότσαρτ κι ο Βιβάλντι αν τα 'χανε δει
θα σου 'χαν γράψει χίλια κομμάτια
Γι αυτό να γελάς κι εγώ θα στο πω
το σ' αγαπώ χορεύοντας ρούμπα
σαν το Μίκυ και σαν το Σαρλό
με δυο γκριμάτσες και με μια τούμπα.
Ένα παλιό τραγουδάκι του 1987 αν θυμάμαι καλά, από τον Γιώργο Αντωνίου...ξυπνάει μνήμες.
με παγωτό χωνάκι στο χέρι
γελάς χορευτικά σ' ενός βαλς τις στροφές
ποια μάγισσα εδώ σ' έχει φέρει.
Να γελάς κι εγώ θα στο πω
το σ' αγαπώ χορεύοντας ρούμπα
σαν το Μίκυ και σαν το Σαρλό
με δυο γκριμάτσες και με μια τούμπα
Με κράκερς και ποπ-κορν μέσα στο σινεμά
γελούσες πάλι σε μια ταινία
του Τζέρι Λιούις κι έκανα εγώ στα κρυφά
στα βλέφαρά σου σκαλωμαρία.
Να γελάς κι εγώ θα στο πω
το σ' αγαπώ χορεύοντας ρούμπα
σαν το Μίκυ και σαν το Σαρλό
με δυο γκριμάτσες και με μια τούμπα.
Άκου το τραγουδάκι που μας λέει για
τη συνονόματή σου μικρή Ελένη
που κάθεται μονάχη και κλαίει ξανά
γιατί είναι σ΄άλλο κόσμο χαμένη
Μα εσύ να γελάς κι εγώ θα στο πω
το σ' αγαπώ χορεύοντας ρούμπα
σαν το Μίκυ και σαν το Σαρλό
με δυό γκριμάτσες και με μια τούμπα.
Τόσε φωτιές ανάβουν οι ανθρώποι στη γη
δεν θέλω όμως αυτά να τα ξέρεις
μ' ένα κουκλί αγκαλιά μείνε πάντα παιδί
ποτέ σου να μην υποφέρεις
Μα να γελάς κι εγώ θα στο πω
το σ' αγαπώ χορεύοντας ρούμπα
σαν το Μίκυ και σαν το Σαρλό
με δυο γκριμάτσες και με μια τούμπα
Μέσα μου πως ξυπνάνε γλυκιά μουσική
τ' αμυγδαλάκια που έχεις στα μάτια
ο Μότσαρτ κι ο Βιβάλντι αν τα 'χανε δει
θα σου 'χαν γράψει χίλια κομμάτια
Γι αυτό να γελάς κι εγώ θα στο πω
το σ' αγαπώ χορεύοντας ρούμπα
σαν το Μίκυ και σαν το Σαρλό
με δυο γκριμάτσες και με μια τούμπα.
Ένα παλιό τραγουδάκι του 1987 αν θυμάμαι καλά, από τον Γιώργο Αντωνίου...ξυπνάει μνήμες.
Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010
ΠΩΣ ΤΟ ΛΕΝΕ;;;;
Σπίτι - δουλειά, δουλειά - σπίτι. Οικογένεια, ησυχία, ηρεμία... Έξοδοι σε σινεμά, βόλτες στα μαγαζιά, με φίλους σε ένα ταβερνάκι, κανένα μπαράκι αραιά και που, οπωσδήποτε διακοπές το καλοκαίρι έστω και για λίγο ας είναι και κοντά, κάποιο χόμπυ για να μη λέμε ότι δεν κάνουμε τίποτε, τρέξιμο - χαβαλές - σίγουρα λιμάνια που σε περιμένουν... Μια ζωή κανονική δηλαδή, με τα πάνω και τα κάτω της, χωρίς πολλές απαιτήσεις, με κάποια όνειρα (όσα μπόρεσαν να παραμείνουν ζωντανά) που τις περισσότερες φορές αφορουν τους άλλους. Και όλα κυλάν όμορφα κι απλά....δεν περιμένεις τίποτε να "ταράξει" αυτό που έχεις, αυτό που ζεις και ίσως αυτό που πάντα ήθελες.
Και τότε, έτσι ξαφνικά, γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, μονάχα ξαφνικά συμβαίνει...καταλαβαίνεις πως κάτι έχει αλλάξει. Και διστάζεις να το παραδεχθείς ή μάλλον δε διστάζεις απλά, φοβάσαι να το παραδεχθείς, φοβάσαι να το δεις. Όσο κι αν νομίζεις ότι έχεις δει πολλά στη ζωή σου, όσα κι αν έχεις ακούσει, αυτό είναι το τελευταίο που θα περίμενες. Κι ας το βλέπεις μπροστά σου, δίπλα σου, γύρω σου κάθε μέρα. Και δεν είναι εύκολο, την τελευταία φορά...αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά;
Και είναι συνέχεια εκεί. Το πρωί όταν ξυπνάς, στο αυτοκίνητο για τη δουλειά, στη δουλειά, στο σπίτι, στη διασκέδαση, το βράδυ πριν να κοιμηθείς, ειδικά το βράδυ πριν κοιμηθείς...και στη μουσική, ακόμα πιο πολύ στη μουσική...σ' ένα βιβλίο...σ' ένα στίχο...στη σιωπή, αχ αυτή η σιωπή.
Και φοβάσαι, στ΄αλήθεια φοβάσαι. Κι ας μην το δείχνεις, γιατί δεν πρέπει να το δείξεις, γιατί αν το δείξεις θα καταλάβουν...κι άντε να βρεις τη δύναμη να εξηγήσεις. Εδω δεν έχεις τη δύναμη να το "δεις" εσύ ο ίδιος.
Και σε κάνει να ονειρεύεσαι, να "φεύγεις", να "ταξιδεύεις"...κι ας μην έχεις την ανάγκη της φυγής...ή μήπως;
Ίσως τελικά να είναι μόνο ένα όνειρο, μια ιδέα, κάτι που μόνο εσύ φαντάζεσαι...μα κι έτσι νά 'ναι, το ξέρεις πως αξίζει....σ' αρέσει που αξίζει...κι είναι όμορφο...κι ας περιμένεις.
Τελικά είναι ωραίο κάποιες φορές να μη μπορείς να κοιμηθείς...
Μοιάζει με.....
Να δεις πως το λένε;;;;;;;
Και τότε, έτσι ξαφνικά, γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, μονάχα ξαφνικά συμβαίνει...καταλαβαίνεις πως κάτι έχει αλλάξει. Και διστάζεις να το παραδεχθείς ή μάλλον δε διστάζεις απλά, φοβάσαι να το παραδεχθείς, φοβάσαι να το δεις. Όσο κι αν νομίζεις ότι έχεις δει πολλά στη ζωή σου, όσα κι αν έχεις ακούσει, αυτό είναι το τελευταίο που θα περίμενες. Κι ας το βλέπεις μπροστά σου, δίπλα σου, γύρω σου κάθε μέρα. Και δεν είναι εύκολο, την τελευταία φορά...αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά;
Και είναι συνέχεια εκεί. Το πρωί όταν ξυπνάς, στο αυτοκίνητο για τη δουλειά, στη δουλειά, στο σπίτι, στη διασκέδαση, το βράδυ πριν να κοιμηθείς, ειδικά το βράδυ πριν κοιμηθείς...και στη μουσική, ακόμα πιο πολύ στη μουσική...σ' ένα βιβλίο...σ' ένα στίχο...στη σιωπή, αχ αυτή η σιωπή.
Και φοβάσαι, στ΄αλήθεια φοβάσαι. Κι ας μην το δείχνεις, γιατί δεν πρέπει να το δείξεις, γιατί αν το δείξεις θα καταλάβουν...κι άντε να βρεις τη δύναμη να εξηγήσεις. Εδω δεν έχεις τη δύναμη να το "δεις" εσύ ο ίδιος.
Και σε κάνει να ονειρεύεσαι, να "φεύγεις", να "ταξιδεύεις"...κι ας μην έχεις την ανάγκη της φυγής...ή μήπως;
Ίσως τελικά να είναι μόνο ένα όνειρο, μια ιδέα, κάτι που μόνο εσύ φαντάζεσαι...μα κι έτσι νά 'ναι, το ξέρεις πως αξίζει....σ' αρέσει που αξίζει...κι είναι όμορφο...κι ας περιμένεις.
Τελικά είναι ωραίο κάποιες φορές να μη μπορείς να κοιμηθείς...
Μοιάζει με.....
Να δεις πως το λένε;;;;;;;
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
"Νιώθω και πάλι στις φτέρνες μου τα πλευρά του Ροσινάντη. Ξαναπαίρνω τους δρόμους με την ασπίδα στο χέρι."
Μια φράση από το τελευταίο γράμμα του Τσε Γκεβάρα προς του γονείς του.
Μια φράση από το τελευταίο γράμμα του Τσε Γκεβάρα προς του γονείς του.
Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010
Το σήμερα και το αύριο
Τραγουδάω όλους εσάς που αντισταθήκατε
Τραγουδάω τους άσπρους, τους μαύρους, τους μαύρους τους κίτρινους
Τραγουδάω την ελπίδα που δεν έχει χρώμα
Τραγουδάω το αίμα που σ' όλα τα γεωγραφικά σημεία είναι κόκκινο.
Τάσος Λειβαδίτης, "Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο".
-------------------------------------------------------------------------------
Παίρνω αφορμή από τους παραπάνω στίχους που διάβασα στην Ελευθεροτυπία και από ένα mail που πήρα πρόσφατα (η μικρή ιστορία ένος απλού βάτραχου), για να γράψω για το σήμερα και για το αύριο. Γι αυτό που ζούμε κι αυτό που πρόκειτε να έρθει. Δύσκολα τα πράγματα μας λένε όλοι. Και ίσως να γίνουν ακόμα πιο δύσκολα. Μέσα τα κεφάλια, όσο περάσαμε καλά, περάσαμε...ήρθε η ώρα της πληρωμής. Αυτά που θεωρούμε κεκτημένα, έχουν ένα κόστος που ποτέ δεν πληρώσαμε. Εχουμε χάσει ή κοντεύουμε να χάσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία. Και άλλα τέτοια τραγικά και βαρύγδουπα!!!
Και μέχρι ένα σημείο, υπάρχει μια μεγάλη δόση αλήθειας σε όλα αυτά. Μόνο που η αλήθεια δεν είναι μόνο αυτή. Φταίμε στ' αλήθεια όλοι; Ο μικροσυνταξιούχος του ΟΓΑ ή του ΙΚΑ είναι κι αυτός υπεύθυνος για το σημερινό ναυάγιο; Αυτός που έχει το μικρομάγαζο και δέχεται καθημερινές επιδρομές από εφορία, ΙΚΑ, ενοίκια, ΔΕΗ, ΟΤΕ κτλ. φταίει κι αυτός το ίδιο; Ο δημόσιος υπάλληλος που παίρνει 1200 Ευρώ το μήνα; Η υπάλληλος του σούπερ μάρκετ, που αμοίβεται με το εκπληκτικό ποσό των 400 Ευρώ, επειδή "πρέπει" να δουλεύει 4 ώρες μόνο κάθε μέρα (αν δεν της αρέσει, μπορεί να φύγει, δημοκρατία έχουμε), τι μερίδιο ευθύνης έχει; Ο εργάτης, η κομώτρια, η νοσηλέυτρια σε τι φταίνε όλοι αυτοί, για να πληρώσουν; Και αν πει κάποιος ότι θα πληρώσουν ελάχιστα, γιατί με βάση το υπό προώθηση νέο φορολογικό νομισχέδιο, δεν προκύπτουν διαφορές φόρου στους μικρούς και αδύναμους, δεν θα πρέπει να παραβλέψει τους έμεσους φόρους, που η ύπαρξή τους πλήτει κυρίως τους μικρούς και αδύναμους. Σε τι φταίνε λοιπόν όλοι αυτοί, για να καλούνται σήμερα να πληρώσουν ένα μεγάλο μέρος από τα σπασμένα;
Και όμως φταίνε...και φταίνε κυρίως αυτοί-εμείς. Δεν αρκεί να φωνάζεις όταν σου μπίγουν το μαχαίρι και φτάνει στο κόκκαλο. Τότε είναι αργά. Χρόνια τώρα κυριαρχεί η "παιδεία" της τηλεόρασης. Χρόνια τώρα απολαμβάνουμε την δημόσια "δωρεάν" παιδεία. Χρόνια τώρα απολαμβάνουμε τη δημόσια "δωρεάν" υγεία. Χρόνια τώρα ανεχόμαστε τους "κακούς" δασκάλους - δημόσιους υπάλληλους - γιατρούς - εφοριακούς. Χρόνια τώρα υποβαθμίζεται η ζωή στις πόλεις και καταρρέει στα χωριά. Χρόνια τώρα έχουμε ριμάξει το περιβάλλον. Χρόνια τώρα οι πορείες και οι διαδηλώσεις γίνονται από 500 άτομα. Χρόνια τώρα οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν γίνει τόποι "παραγωγής" εργατοπατέρων και βουλευτών. Χρόνια τώρα....
" Κι εμείς εκεί στον καφενέ, τσιγάρο πρέφα και καφέ...και δε βαριέσαι αδερφέ"..."εγώ θα σώσω τον κόσμο¨...."μπορώ μόνος μου να αλλάξω το σύστημα"..."μια πιθαμή απ' τον κώλο μου κι όπου θέλει ας είναι".
Αυτά πληρώνουμε τώρα. Όλοι μας. Και ας τα λέγαν οι λίγοι....οι γραφικοί...αυτοί που ήταν στα πεζοδρόμια....αυτοί που δεν εξαργύρωσαν ποτέ την αφισσοκόλληση με μια θεσούλα να ζεστάνουν το ποπουδάκι τους. Σήμερα μπορεί να είναι αργά.
Η πλήρης αποβλάκωση που μας προσφέρει η τηλεόραση, η κατευθυνόμενη ενημέρωση των μεγαλοεκδοτών και μεγαλοδημοσιογράφων, η πλήρης άγνοια περί πολιτισμού - θεάτρου - μουσικής - λογοτεχνίας - ζωγραφικής, δεν ξεκίνησε σήμερα. Ξεκίνησε σταθερά και μεθοδευμένα εδώ και 30 χρόνια. Και κατέληξε στο σήμερα. Στον άνθρωπο του καναπέ, που αντιδρά μόνο όταν θίγεται ο ίδιος. Τώρα όμως θίγονται όλοι.
Και είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία που έχουμε για να ξυπνήσουμε από τον μαζικό λήθαργο. Είναι ίσως η μεγάλη ευκαιρία. Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι όλες οι μεγάλες αλλαγές έγιναν όταν ξύπνησαν επιτέλους οι πολλοί. Κάθε μορφής επανάσταση για να πετύχει απαιτεί τη συμμετοχή. Αύριο θα είναι πολύ αργά. Η επόμενη κρίση, όταν έρθει (μην αμφιβάλεις καθόλου για το ότι θα έρθει αργά ή γρήγορα) θα μας χτυπήσει ακόμα πιο πολύ. Και αν δεν ξυπνήσουμε σήμερα, αύριο θα είμαστα ακόμα πιο αποβλακωμένοι.
Φταίμε όλοι...και ας είναι δύσκολο να το παραδεχθούμε. Και είναι καιρός να αλλάξουν τα πράγματα
Τραγουδάω τους άσπρους, τους μαύρους, τους μαύρους τους κίτρινους
Τραγουδάω την ελπίδα που δεν έχει χρώμα
Τραγουδάω το αίμα που σ' όλα τα γεωγραφικά σημεία είναι κόκκινο.
Τάσος Λειβαδίτης, "Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο".
-------------------------------------------------------------------------------
Παίρνω αφορμή από τους παραπάνω στίχους που διάβασα στην Ελευθεροτυπία και από ένα mail που πήρα πρόσφατα (η μικρή ιστορία ένος απλού βάτραχου), για να γράψω για το σήμερα και για το αύριο. Γι αυτό που ζούμε κι αυτό που πρόκειτε να έρθει. Δύσκολα τα πράγματα μας λένε όλοι. Και ίσως να γίνουν ακόμα πιο δύσκολα. Μέσα τα κεφάλια, όσο περάσαμε καλά, περάσαμε...ήρθε η ώρα της πληρωμής. Αυτά που θεωρούμε κεκτημένα, έχουν ένα κόστος που ποτέ δεν πληρώσαμε. Εχουμε χάσει ή κοντεύουμε να χάσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία. Και άλλα τέτοια τραγικά και βαρύγδουπα!!!
Και μέχρι ένα σημείο, υπάρχει μια μεγάλη δόση αλήθειας σε όλα αυτά. Μόνο που η αλήθεια δεν είναι μόνο αυτή. Φταίμε στ' αλήθεια όλοι; Ο μικροσυνταξιούχος του ΟΓΑ ή του ΙΚΑ είναι κι αυτός υπεύθυνος για το σημερινό ναυάγιο; Αυτός που έχει το μικρομάγαζο και δέχεται καθημερινές επιδρομές από εφορία, ΙΚΑ, ενοίκια, ΔΕΗ, ΟΤΕ κτλ. φταίει κι αυτός το ίδιο; Ο δημόσιος υπάλληλος που παίρνει 1200 Ευρώ το μήνα; Η υπάλληλος του σούπερ μάρκετ, που αμοίβεται με το εκπληκτικό ποσό των 400 Ευρώ, επειδή "πρέπει" να δουλεύει 4 ώρες μόνο κάθε μέρα (αν δεν της αρέσει, μπορεί να φύγει, δημοκρατία έχουμε), τι μερίδιο ευθύνης έχει; Ο εργάτης, η κομώτρια, η νοσηλέυτρια σε τι φταίνε όλοι αυτοί, για να πληρώσουν; Και αν πει κάποιος ότι θα πληρώσουν ελάχιστα, γιατί με βάση το υπό προώθηση νέο φορολογικό νομισχέδιο, δεν προκύπτουν διαφορές φόρου στους μικρούς και αδύναμους, δεν θα πρέπει να παραβλέψει τους έμεσους φόρους, που η ύπαρξή τους πλήτει κυρίως τους μικρούς και αδύναμους. Σε τι φταίνε λοιπόν όλοι αυτοί, για να καλούνται σήμερα να πληρώσουν ένα μεγάλο μέρος από τα σπασμένα;
Και όμως φταίνε...και φταίνε κυρίως αυτοί-εμείς. Δεν αρκεί να φωνάζεις όταν σου μπίγουν το μαχαίρι και φτάνει στο κόκκαλο. Τότε είναι αργά. Χρόνια τώρα κυριαρχεί η "παιδεία" της τηλεόρασης. Χρόνια τώρα απολαμβάνουμε την δημόσια "δωρεάν" παιδεία. Χρόνια τώρα απολαμβάνουμε τη δημόσια "δωρεάν" υγεία. Χρόνια τώρα ανεχόμαστε τους "κακούς" δασκάλους - δημόσιους υπάλληλους - γιατρούς - εφοριακούς. Χρόνια τώρα υποβαθμίζεται η ζωή στις πόλεις και καταρρέει στα χωριά. Χρόνια τώρα έχουμε ριμάξει το περιβάλλον. Χρόνια τώρα οι πορείες και οι διαδηλώσεις γίνονται από 500 άτομα. Χρόνια τώρα οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν γίνει τόποι "παραγωγής" εργατοπατέρων και βουλευτών. Χρόνια τώρα....
" Κι εμείς εκεί στον καφενέ, τσιγάρο πρέφα και καφέ...και δε βαριέσαι αδερφέ"..."εγώ θα σώσω τον κόσμο¨...."μπορώ μόνος μου να αλλάξω το σύστημα"..."μια πιθαμή απ' τον κώλο μου κι όπου θέλει ας είναι".
Αυτά πληρώνουμε τώρα. Όλοι μας. Και ας τα λέγαν οι λίγοι....οι γραφικοί...αυτοί που ήταν στα πεζοδρόμια....αυτοί που δεν εξαργύρωσαν ποτέ την αφισσοκόλληση με μια θεσούλα να ζεστάνουν το ποπουδάκι τους. Σήμερα μπορεί να είναι αργά.
Η πλήρης αποβλάκωση που μας προσφέρει η τηλεόραση, η κατευθυνόμενη ενημέρωση των μεγαλοεκδοτών και μεγαλοδημοσιογράφων, η πλήρης άγνοια περί πολιτισμού - θεάτρου - μουσικής - λογοτεχνίας - ζωγραφικής, δεν ξεκίνησε σήμερα. Ξεκίνησε σταθερά και μεθοδευμένα εδώ και 30 χρόνια. Και κατέληξε στο σήμερα. Στον άνθρωπο του καναπέ, που αντιδρά μόνο όταν θίγεται ο ίδιος. Τώρα όμως θίγονται όλοι.
Και είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία που έχουμε για να ξυπνήσουμε από τον μαζικό λήθαργο. Είναι ίσως η μεγάλη ευκαιρία. Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι όλες οι μεγάλες αλλαγές έγιναν όταν ξύπνησαν επιτέλους οι πολλοί. Κάθε μορφής επανάσταση για να πετύχει απαιτεί τη συμμετοχή. Αύριο θα είναι πολύ αργά. Η επόμενη κρίση, όταν έρθει (μην αμφιβάλεις καθόλου για το ότι θα έρθει αργά ή γρήγορα) θα μας χτυπήσει ακόμα πιο πολύ. Και αν δεν ξυπνήσουμε σήμερα, αύριο θα είμαστα ακόμα πιο αποβλακωμένοι.
Φταίμε όλοι...και ας είναι δύσκολο να το παραδεχθούμε. Και είναι καιρός να αλλάξουν τα πράγματα
Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ CONN-X TV
Τις τελευταίες μέρες παίζει πολύ στην τηλεόραση μια διαφήμιση της conn-x tv. Αναφέρομαι σ' αυτήν όπου ένας τύπος παρακολουθεί τηλεόραση, έχει από πίσω την γυναίκα του να του γκρινιάζει. Με τη βοήθεια του τηλεκοντρόλ λοιπόν "αλλάζει" είτε κανάλια, είτε συνθήκες. Και παρελαύνουν από τις οθόνες είτε η γυναίκα του "παγωμένη", είτε οι φίλοι που έρχονται με μπύρες να δουν το ματς, οι νέες γειτόνισες, η πεθερά... Και η επιλογή, το ολοφάνερο μήνυμα της διαφήμισης είναι μία...αν θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου πάρε conn-x tv!!!
Εκτός από το "ψεύδος" της διαφήμισης (οφείλω να ομολογήσω πως ένα κρυφό ψεύδος μπορεί να υπάρχει σε όλες τις διαφημίσει) ότι δηλαδή έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να αλλάξει η ζωή σου, ακόμα κι αν βάλεις conn-x tv, υπάρχει και ένα μήνυμα. "Αν θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου...", για ποια ζωή μιλάμε; Μα γι αυτήν που ζεις, με τη γκρινιάρα γυναίκα που έχεις σπίτι...ναι, γι αυτήν που φέρνει τη μάνα της όποτε θέλει και δεν σε αφήνει να δεις ένα ματς με την ησυχία σου, παρέα με τους φίλους σου!!!
Η συγκεκριμένη διαφήμιση είναι κατά την άποψη μου, καθαρά ρατσιστική σε βάρος της γυναίκας. Μιας γυναίκας που παρουσιάζεται στις διάφορες στιγμές της διαφήμισης ως εξής: γκρινιάρα - καταπιεστική - κακιά πεθερά - τσούλα. Και όλα αυτά τόσο απλά, μέσα από μια διαφήμιση. Απ' όπου φυσικά απουσιάζει η γυναίκα επαγγελματίας -επιστήμονας - ερευνήτρια - νοικοκυρά - δασκάλα - σύντροφος - μάνα - φίλη - ακτιβίστρια και όλα τα υπόλοιπα που χαρακτηρίζουν τη γυναίκα του σήμερα.
Αυτά είναι τα μηνύματα που θέλουν να περάσουν σε μας τους ίδιους και στα παιδιά μας...Ντροπή
Εκτός από το "ψεύδος" της διαφήμισης (οφείλω να ομολογήσω πως ένα κρυφό ψεύδος μπορεί να υπάρχει σε όλες τις διαφημίσει) ότι δηλαδή έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να αλλάξει η ζωή σου, ακόμα κι αν βάλεις conn-x tv, υπάρχει και ένα μήνυμα. "Αν θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου...", για ποια ζωή μιλάμε; Μα γι αυτήν που ζεις, με τη γκρινιάρα γυναίκα που έχεις σπίτι...ναι, γι αυτήν που φέρνει τη μάνα της όποτε θέλει και δεν σε αφήνει να δεις ένα ματς με την ησυχία σου, παρέα με τους φίλους σου!!!
Η συγκεκριμένη διαφήμιση είναι κατά την άποψη μου, καθαρά ρατσιστική σε βάρος της γυναίκας. Μιας γυναίκας που παρουσιάζεται στις διάφορες στιγμές της διαφήμισης ως εξής: γκρινιάρα - καταπιεστική - κακιά πεθερά - τσούλα. Και όλα αυτά τόσο απλά, μέσα από μια διαφήμιση. Απ' όπου φυσικά απουσιάζει η γυναίκα επαγγελματίας -επιστήμονας - ερευνήτρια - νοικοκυρά - δασκάλα - σύντροφος - μάνα - φίλη - ακτιβίστρια και όλα τα υπόλοιπα που χαρακτηρίζουν τη γυναίκα του σήμερα.
Αυτά είναι τα μηνύματα που θέλουν να περάσουν σε μας τους ίδιους και στα παιδιά μας...Ντροπή
Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010
ΔΑΣΚΑΛΟΣ
Για να είσαι δάσκαλος με όλη τη σημασία της λέξης, δεν αρκεί ένα πτυχίο από την παιδαγωγική ακαδημία ή από κάποια άλλη πανεπιστημιακή σχολή. Πρέπει, εκτός από τη γνώση και τη σωστή μέθοδο διδασκαλίας, να διαθέτεις κι αυτή τη φλόγα, αυτό το μεράκι, να γνωρίζεις νέους ανθρώπους και να τους ανοίγεις δρόμους. Πρέπει να καταθέτεις την ψυχή σου σ' αυτό που κάνεις. Πρέπει να δίνεσαι, να υπομένεις, να μαθαίνεις, να κοινωνείς μαζί με τους μαθητές σου.
Τελικά για να είσαι δάσκαλος, δεν είναι απαραίτητο να έχεις ένα πτυχίο από μια παιδαγωγική ακαδημία ή από κάποια άλλη πανεπιστημιακή σχολή.
Ένας τέτοιος δάσκαλος, με όλη τη σημασία της λέξης, δίχως πτυχίο δασκάλου, αλλά κάνοντας απλά το μεράκι του, ήταν ο Παύλος Μωραίτης.
Καλό σου ταξίδι ΔΑΣΚΑΛΕ
Τελικά για να είσαι δάσκαλος, δεν είναι απαραίτητο να έχεις ένα πτυχίο από μια παιδαγωγική ακαδημία ή από κάποια άλλη πανεπιστημιακή σχολή.
Ένας τέτοιος δάσκαλος, με όλη τη σημασία της λέξης, δίχως πτυχίο δασκάλου, αλλά κάνοντας απλά το μεράκι του, ήταν ο Παύλος Μωραίτης.
Καλό σου ταξίδι ΔΑΣΚΑΛΕ
Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010
ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΜΕΣΑΙΩΝΑ
Αργία χτες...ευκαιρία για έναν πρωινό ζεστό καφέ, χαζεύοντας τηλεόραση. Κάτι που δεν το κάνω συχνά, είτε έχω ελεύθερο χρόνο είτε δεν έχω. Σε κάποιο κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας, πέτυχα μια κυρία με μια κάμερα στο χέρι να δείχνει "κάτι"...έμεινα εκεί να δω τι συμβάνει. Τι μου έκανε εντύπωση; Το θέμα της εκπομπής...η κυρία ήταν στην ομάδα "κυνηγοί φαντασμάτων"!!! Και έδειχνε πως με την κάμερα σε νυχτερινή λήψη μπορεί να δεις κανείς παράξενα αντικείμενα που φωτοβολούν χωρίς να τα πιάνει το ανθρώπινο μάτι, ήχους που δεν τους πιάνει το ανθρώπινο αυτί, μέχρι και φαντάσματα!!! Φυσικά, παρόλες τις έρευνες που έχουν κάνει ως ομάδα, παρά τις επαφές που έχουν με αντίστοιχες ομάδες του εξωτερικού και παρά τα ευρήματα και τις επιτυχίες που έχουν ΔΕΝ είχαν να δείξουν τίποτε στο κοινό!!! Την παραπληροφόρηση, τον σκοταδισμό, την άγνοια, τη βλακεία όμως μπόρεσαν να τη δείξουν με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Όπως το πετυχαίνουν όλα τα ΜΜΕ με την διαρκή προβολή διαφόρων μάγων και μαγισσών. Όλη μέρα στα κανάλια προβάλλεται ο θρίαμβος του τσαρλατάνου, της καφετζούς, του αστρολόγου, αυτού που διαβάζει τα ταρώ, εκείνης που μελετάει την παλάμη, της ξεματιάστρας, του εξορκιστή κτλ. Οι εφημερίδες και τα περιοδικά γεμάτα από διαφημίσεις γνωστών μέντιουμ και αστρολόγων με "σπουδές" στο εξωτερικό, να ρποβάλουν λύσεις για πάσα νόσο και πάσα μαλακία. Η απέραντη βλακεία σε όλο της το μεγαλείο. Και πως να αντιδράσει κανείς; Είναι σε όλους γνωστό ότι η βλακεία είναι ανίκητη.
Και όμως αυτή η απέραντη βλακεία διαμορφώνει χαρακτήρες. Σε σημείο που να αναρωτιέται η κοπελιά όταν βλέπει κάποιον που της αρέσει: τι ζώδιο να είναι άραγε; ταιριάζουμε...και όταν χάσει ο άλλος την καλή του, αντι να αναρωτηθεί τι λάθη έχει κάνει για να φτάσει στον χωρισμό, κάνει το μεγάλο βήμα....ψάχνει για το μέντιουμ που θα λύσει τα μάγια.
Ξέρω ότι πολλοί είναι αυτοί που γελούν ειρωνικά όταν ακούν τέτοια παραδείγματα. Ξέρω όμως ότι είναι πολλοί περισσότεροι εκείνοι που ακολουθούν το σκοταδισμό και τη βλακεία.
Και αν οι επιστήμονες δεν μπορούν να κάνουν πολλά, είτε γιατί δε θέλουν (με τη βλακεία δεν μπορείς να τα βάλεις εύκολα) είτε γιατί κανείς δεν προβάλει μια επιστημονική άποψη, οι αρχές τι κάνουν; Γιατί επιτέλους δεν επεμβαίνει ένας εισαγγελέας να κλείσει τα μαγαζιά μερικών απατεώνων που ζουν από τις φοβίες και τις ανασφάλειες του κόσμου; Τόσο δύσκολο είναι;
Έκπληξη προκαλεί επίσης το γιατί δεν αντιδρούν αυτοί, οι ασκούντες το λειτούργημα του μάγου-μέντιουμ-αστρολόγου, όταν τους αποκαλέι κάποιος απατεώνες. Ο κάθε ένας από εμάς έχει πρώτα απ' όλα την τιμή και την υπόληψή του. Αυτοί τίποτε...τους στέλνεις γράμμα, τους μιλάς κατά πρόσωπο, τους αποκαλείς τσαρλατάνους και απατεώνες και αυτοί τίποτε. Τα λεφτά είναι πολλάααα
Εποχή μεσαίωνα...η επικράτηση του σκοταδισμού και της απόλυτης βλακείας κάθε μέρα στα κανάλια, στα περιοδικά και στις εφημερίδες. Να χαιρόμαστε τον "πολιτισμό" μας.
Και μιας και ανέφερα τη λέξη, να θυμίσω ότι ο άνθρωπος ως είδος ανέπτυξε πολιτισμό μόνο όταν απαλλάχθηκε από τους μύθους και τις δοξασίες.
Ίσως πάλι ο μεσαίωνας που ζούμε να είναι ο μόνος τρόπος για να ξεχωρίζουν οι λίγοι...αυτοί που ματώνουν στην επιστήμη τους για να ανοίξουν δρόμοι...ίσως
Όπως το πετυχαίνουν όλα τα ΜΜΕ με την διαρκή προβολή διαφόρων μάγων και μαγισσών. Όλη μέρα στα κανάλια προβάλλεται ο θρίαμβος του τσαρλατάνου, της καφετζούς, του αστρολόγου, αυτού που διαβάζει τα ταρώ, εκείνης που μελετάει την παλάμη, της ξεματιάστρας, του εξορκιστή κτλ. Οι εφημερίδες και τα περιοδικά γεμάτα από διαφημίσεις γνωστών μέντιουμ και αστρολόγων με "σπουδές" στο εξωτερικό, να ρποβάλουν λύσεις για πάσα νόσο και πάσα μαλακία. Η απέραντη βλακεία σε όλο της το μεγαλείο. Και πως να αντιδράσει κανείς; Είναι σε όλους γνωστό ότι η βλακεία είναι ανίκητη.
Και όμως αυτή η απέραντη βλακεία διαμορφώνει χαρακτήρες. Σε σημείο που να αναρωτιέται η κοπελιά όταν βλέπει κάποιον που της αρέσει: τι ζώδιο να είναι άραγε; ταιριάζουμε...και όταν χάσει ο άλλος την καλή του, αντι να αναρωτηθεί τι λάθη έχει κάνει για να φτάσει στον χωρισμό, κάνει το μεγάλο βήμα....ψάχνει για το μέντιουμ που θα λύσει τα μάγια.
Ξέρω ότι πολλοί είναι αυτοί που γελούν ειρωνικά όταν ακούν τέτοια παραδείγματα. Ξέρω όμως ότι είναι πολλοί περισσότεροι εκείνοι που ακολουθούν το σκοταδισμό και τη βλακεία.
Και αν οι επιστήμονες δεν μπορούν να κάνουν πολλά, είτε γιατί δε θέλουν (με τη βλακεία δεν μπορείς να τα βάλεις εύκολα) είτε γιατί κανείς δεν προβάλει μια επιστημονική άποψη, οι αρχές τι κάνουν; Γιατί επιτέλους δεν επεμβαίνει ένας εισαγγελέας να κλείσει τα μαγαζιά μερικών απατεώνων που ζουν από τις φοβίες και τις ανασφάλειες του κόσμου; Τόσο δύσκολο είναι;
Έκπληξη προκαλεί επίσης το γιατί δεν αντιδρούν αυτοί, οι ασκούντες το λειτούργημα του μάγου-μέντιουμ-αστρολόγου, όταν τους αποκαλέι κάποιος απατεώνες. Ο κάθε ένας από εμάς έχει πρώτα απ' όλα την τιμή και την υπόληψή του. Αυτοί τίποτε...τους στέλνεις γράμμα, τους μιλάς κατά πρόσωπο, τους αποκαλείς τσαρλατάνους και απατεώνες και αυτοί τίποτε. Τα λεφτά είναι πολλάααα
Εποχή μεσαίωνα...η επικράτηση του σκοταδισμού και της απόλυτης βλακείας κάθε μέρα στα κανάλια, στα περιοδικά και στις εφημερίδες. Να χαιρόμαστε τον "πολιτισμό" μας.
Και μιας και ανέφερα τη λέξη, να θυμίσω ότι ο άνθρωπος ως είδος ανέπτυξε πολιτισμό μόνο όταν απαλλάχθηκε από τους μύθους και τις δοξασίες.
Ίσως πάλι ο μεσαίωνας που ζούμε να είναι ο μόνος τρόπος για να ξεχωρίζουν οι λίγοι...αυτοί που ματώνουν στην επιστήμη τους για να ανοίξουν δρόμοι...ίσως
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
